Doorgaan naar hoofdcontent

Camperreis Frankrijk 29 juli 2016

Het zit er op. Na deze laatste nacht is de vakantie toch echt voorbij. Het weer past wel bij onze stemming, bewolkt, winderig, af en toe een spettertje regen.

We ontbijten binnen. Geen bekeuring op de ruit, dus met het kampeerverbod valt het blijkbaar wel mee. Wel staan er ineens nog een paar campers om ons heen, die blijkbaar gisteravond laat nog zijn aangekomen.

Na het ontbijt rijden we rechstreeks naar huis. Het is nog geen 2 uur rijden, bij Antwerpen is het even druk, maar verder valt het reuze mee. De Algerabrug bij Krimpen is deze week gesloten, dus we moeten overvaren vanaf Kinderdijk. Dat is nog gratis ook nu, en dan hebben we een mooi zicht op ons vertrouwde dorpje terwijl we aan komen schommelen.



De jongens gillen uitgelaten: We zijn weer thuis!!!!!! en rennen gelijk af op hun favoriete speelgoed. En daarna stormen ze de tuin in om de overvloedige oogst van Japanse wijnbessen, bramen en een enkele tomaat op te gaan eten.

Met z'n vieren is de camper zo leeg, in een half uur tijd staat alle bagage weer binnen. Het schoonmaken kost helaas wel wat meer tijd. Maar na 2 uur stevig poetsen ziet hij er weer blinkend uit. Van buiten schoonmaken heeft geen zin, omdat we hem morgen nog in het noorden van Drenthe moeten terugbrengen naar de verhuurders. Na een rit van 300 km zal hij er dan toch weer uit zien als een varken en we konden hem ook door hun laten schoonmaken voor 50 euro, dus dan moet het maar zo.

Het was in elk geval een geweldige vakantie, zeker voor herhaling vatbaar. De camper was voor ons gezin ideaal. Lekker ruim, goed en compleet ingericht, het reed allemaal prima en er is gelukkig niets kapot gegaan onderweg.

In een apart blogje zal ik nog even wat schrijven over hoe het ons bevallen is om met de kinderen te camperen.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Route des Grandes Alpes

  Op donderdag 5 augustus is het eerst tijd voor hard werk: huis helemaal schoon achterlaten i.v.m. logees in onze vakantie, laatste werk afronden, camper inpakken. Aan het eind van de middag zijn we klaar voor vertrek en is het zover: tijd voor ons rondje Route des Grandes Alpes in Frankrijk. We zijn bepaald geen Frankofielen, dus we hopen er maar het beste van. De keus is dit jaar op Frankrijk gevallen, omdat Duitsland op het moment van ons vertrek ontzettend moeilijk doet over coronatesten bij kinderen die geen coronapaspoort hebben. En dat geldt voor onze jongste. Het geluks-/pechvogeltje is de enige bij ons thuis die nog geen corona gehad heeft, en heeft in de tijd dat het in ons gezin heerste zoveel teststokjes in zijn neus gehad, dat hij vanaf toen categorisch weigert om zich ooit nog te laten testen. Een kind met ruggengraat dus! En omdat wij hem groot gelijk geven, moeten we onze vakantie daar een beetje omheen plooien. Geen coronatesten dus om ergens naar toe te mogen. Fran

Zomer in Zweden

Zoals altijd ondergaan onze reisplannen op het allerlaatste moment een radicale wijziging. In plaats van naar Polen, Slowakije en het Tatragebergte, de enige plek in Europa waar het deze zomer al steady wekenlang regent, vertrekken we op een bloedhete vrijdagmiddag richting Zweden. Al jaren willen we deze kant op, maar steeds werden we tegengehouden door slecht weer of gebroken benen. Nu grijpen we onze kans. Het is er mooi weer, het ligt op de route aangezien we onze kinderen in Drenthe moeten ophalen en we gaan ervoor! Na een warme rit pikken we de jongens op in Hollandscheveld en dan rijden we door naar camping  Wilsumer Berge , net over de grens in Duitsland. Het is een gigantisch park, waar iemand met een auto ons onze plek wijst. Eigenlijk houden we hier niet zo van, maar vooruit, voor een nachtje overleven we het vast wel. Na de afgelopen droge weken is het gras hier kurkdroog, de hemel diepblauw en tussen de bossen en heuvels lijkt het alsof we al heel ver weg zijn. De

Korte zomer, maar toch een mooi bergenrondje

 Dankzij een flinke intensieve periode van verbouwen en verhuizen is onze camper al maanden nauwelijks van stal gehaald. Gelukkig start hij zoals altijd bij de eerste tik als we hem eindelijk weer kunnen ophalen. En les 1 van onze nieuwe woning: nee, een camper onderaan een steile dijkafrit parkeren, volladen en dan weer willen vertrekken is géén goed plan. Gelukkig trekt de 22 jaar oude vertrouwde sterke dieselmotor uiteindelijk zichzelf de dijk toch wel op. We hadden ook niets anders van hem verwacht, zoals we hem kennen uit onze bergvakanties. We rijden vlot door naar Mönchengladbach, net over de grens in Duitsland. We vinden een plekje op  Camperplek Schloss Wickrath . Deze camperplek ligt weliswaar vlak naast de snelweg, maar daar hebben we niet al teveel overlast van. Hij ligt ook mooi aan een groot park. Dwars door dat park lopen we naar de stad, waar we heerlijk eten bij het Wickrather Brauhaus, om het begin van de vakantie te vieren. Het park zelf is ook echt een aanrader. Je