Doorgaan naar hoofdcontent

Camperreis Frankrijk 24 juli 2016

Weer een dag met prachtig warm zonnig weer. We kunnen maar geen afscheid nemen van camping Rejallant in het onbeduidende Condac. De sfeer is hier fijn, het uitzicht rustgevend, er is een lekker simpel zwembad en de Charente vlakbij met een recreatiegebiedje. We worden toch al de hele tijd gemangeld  tussen het nieuwe camperen en het vertrouwde kamperen. Voor de jongens is het fijn om een paar dagen op 1 plek te blijven terwijl vakantie met een camper eigenlijk vraagt om steeds verder trekken. We wisselen het steeds af, om de paar dagen blijven we 2 en nu dan zelfs 3 nachten op 1 plek. Dan blijft het voor iedereen leuk.
Vandaag dus een lekker dagje niks. Beetje zwemmen in het zwembad, naar de rivier en lekker aanlummelen. Jonathan is moe en niet helemaal fit, kan niet slapen en wil niet eten. Maar zwemmen wil hij weer wel.
We eten zowaar keurig op tijd vanavond en om 7 uur gaat Jonathan in ons bed. De jongens doen de afwas en hebben het dan weer zo warm dat ze nog een duik willen nemen. Vooruit dan maar, het is toch vakantie.
Als ze eindelijk in bed liggen sluipen wij naar het camping restaurant waar een avondje met
livemuziek is. Een accordeon, altijd gezellig. En WiFi,  dus gauw dit blogje schrijven en posten.
Morgen gaan we weer verder want over 5 dagen moeten we helaas thuis zijn. De planning is om een stukje de Loire te gaan volgen en misschien nog een mooi kasteel te bekijken onderweg. Parijs laten we met wat spijt rechts liggen. Met 3 kinderen durven we in deze tijd het niet aan om zo'n toeristische hotspot te bezoeken. Heel jammer, de jongens hadden het vast geweldig gevonden. Hopelijk komt er nog eens een herkansing.









Reacties

Populaire posts van deze blog

Route des Grandes Alpes

  Op donderdag 5 augustus is het eerst tijd voor hard werk: huis helemaal schoon achterlaten i.v.m. logees in onze vakantie, laatste werk afronden, camper inpakken. Aan het eind van de middag zijn we klaar voor vertrek en is het zover: tijd voor ons rondje Route des Grandes Alpes in Frankrijk. We zijn bepaald geen Frankofielen, dus we hopen er maar het beste van. De keus is dit jaar op Frankrijk gevallen, omdat Duitsland op het moment van ons vertrek ontzettend moeilijk doet over coronatesten bij kinderen die geen coronapaspoort hebben. En dat geldt voor onze jongste. Het geluks-/pechvogeltje is de enige bij ons thuis die nog geen corona gehad heeft, en heeft in de tijd dat het in ons gezin heerste zoveel teststokjes in zijn neus gehad, dat hij vanaf toen categorisch weigert om zich ooit nog te laten testen. Een kind met ruggengraat dus! En omdat wij hem groot gelijk geven, moeten we onze vakantie daar een beetje omheen plooien. Geen coronatesten dus om ergens naar toe te mogen. Fran

Zomer in Zweden

Zoals altijd ondergaan onze reisplannen op het allerlaatste moment een radicale wijziging. In plaats van naar Polen, Slowakije en het Tatragebergte, de enige plek in Europa waar het deze zomer al steady wekenlang regent, vertrekken we op een bloedhete vrijdagmiddag richting Zweden. Al jaren willen we deze kant op, maar steeds werden we tegengehouden door slecht weer of gebroken benen. Nu grijpen we onze kans. Het is er mooi weer, het ligt op de route aangezien we onze kinderen in Drenthe moeten ophalen en we gaan ervoor! Na een warme rit pikken we de jongens op in Hollandscheveld en dan rijden we door naar camping  Wilsumer Berge , net over de grens in Duitsland. Het is een gigantisch park, waar iemand met een auto ons onze plek wijst. Eigenlijk houden we hier niet zo van, maar vooruit, voor een nachtje overleven we het vast wel. Na de afgelopen droge weken is het gras hier kurkdroog, de hemel diepblauw en tussen de bossen en heuvels lijkt het alsof we al heel ver weg zijn. De

Korte zomer, maar toch een mooi bergenrondje

 Dankzij een flinke intensieve periode van verbouwen en verhuizen is onze camper al maanden nauwelijks van stal gehaald. Gelukkig start hij zoals altijd bij de eerste tik als we hem eindelijk weer kunnen ophalen. En les 1 van onze nieuwe woning: nee, een camper onderaan een steile dijkafrit parkeren, volladen en dan weer willen vertrekken is géén goed plan. Gelukkig trekt de 22 jaar oude vertrouwde sterke dieselmotor uiteindelijk zichzelf de dijk toch wel op. We hadden ook niets anders van hem verwacht, zoals we hem kennen uit onze bergvakanties. We rijden vlot door naar Mönchengladbach, net over de grens in Duitsland. We vinden een plekje op  Camperplek Schloss Wickrath . Deze camperplek ligt weliswaar vlak naast de snelweg, maar daar hebben we niet al teveel overlast van. Hij ligt ook mooi aan een groot park. Dwars door dat park lopen we naar de stad, waar we heerlijk eten bij het Wickrather Brauhaus, om het begin van de vakantie te vieren. Het park zelf is ook echt een aanrader. Je