Doorgaan naar hoofdcontent

Camperreis Frankrijk 28 juli 2016

Na de uitputtende dag in Parijs slapen we allemaal lang uit (behalve ik, maar ik kan lekker lang lezen in bed).
Het heeft 's nachts geregend en alles is nat dus we ontbijten maar binnen. Zo laat dat zelfs alle croissantjes al uitverkocht zijn bij de campingwinkel! Da's jammer op de laatste Franse ochtend.

Ons wacht een lange rit omdat we vandaag zo dicht mogelijk bij Nederland willen komen.  We zijn al een uur bezig om Parijs weer uit te komen en daarna rijden we eerst nog een stuk binnendoor. Het is een mooie route door bossen, weilanden en graanvelden met heuvelachtig landschap.  Bij Rohe pakken we toch maar de peage want het schiet niet echt op met zo'n afstand te gaan. En het landschap wordt hier al iets minder lieflijk, vlakker, meer industrie, dus we missen er niet veel aan.

Eenmaal in België hebben we er allemaal wel genoeg van. Via ons favoriete app vinden we een plek die ook in Facile en route blijkt te staan in Berlare. Dat ligt tussen Gent en Antwerpen en niet al te ver van de snelweg.

Er is ruimte genoeg maar de borden zijn wel een beetje verwarrend. Ook de andere aanwezige camperaars snappen het niet. Het is een camper plek,  maar het lijkt net of je hier 's nachts niet mag blijven. Ach, we proberen het toch maar. In het ergste geval rijden we vannacht nog naar huis.
De jongens kunnen nog even lekker voetballen op de immense lege plek. En Jonathan besluit ineens dat hij toch wel kan lopen op zijn roze beentje en hobbelt vrolijk rond. Hij kan er nu zelfs op rennen, gek jong. Het is nog lekker weer, tegen alle voorspellingen in.

We gaan op deze laatste avond Belgische patat eten, met stoofvlees. Het smaakt prima. Het dorpje heeft een mooi recreatiemeer met allerlei sportmogelijkheden.  Als het goed gaat met de overnachting is dit wel een plek om terug te keren.




Reacties

Populaire posts van deze blog

Route des Grandes Alpes

  Op donderdag 5 augustus is het eerst tijd voor hard werk: huis helemaal schoon achterlaten i.v.m. logees in onze vakantie, laatste werk afronden, camper inpakken. Aan het eind van de middag zijn we klaar voor vertrek en is het zover: tijd voor ons rondje Route des Grandes Alpes in Frankrijk. We zijn bepaald geen Frankofielen, dus we hopen er maar het beste van. De keus is dit jaar op Frankrijk gevallen, omdat Duitsland op het moment van ons vertrek ontzettend moeilijk doet over coronatesten bij kinderen die geen coronapaspoort hebben. En dat geldt voor onze jongste. Het geluks-/pechvogeltje is de enige bij ons thuis die nog geen corona gehad heeft, en heeft in de tijd dat het in ons gezin heerste zoveel teststokjes in zijn neus gehad, dat hij vanaf toen categorisch weigert om zich ooit nog te laten testen. Een kind met ruggengraat dus! En omdat wij hem groot gelijk geven, moeten we onze vakantie daar een beetje omheen plooien. Geen coronatesten dus om ergens naar toe te mogen. Fran

Zomer in Zweden

Zoals altijd ondergaan onze reisplannen op het allerlaatste moment een radicale wijziging. In plaats van naar Polen, Slowakije en het Tatragebergte, de enige plek in Europa waar het deze zomer al steady wekenlang regent, vertrekken we op een bloedhete vrijdagmiddag richting Zweden. Al jaren willen we deze kant op, maar steeds werden we tegengehouden door slecht weer of gebroken benen. Nu grijpen we onze kans. Het is er mooi weer, het ligt op de route aangezien we onze kinderen in Drenthe moeten ophalen en we gaan ervoor! Na een warme rit pikken we de jongens op in Hollandscheveld en dan rijden we door naar camping  Wilsumer Berge , net over de grens in Duitsland. Het is een gigantisch park, waar iemand met een auto ons onze plek wijst. Eigenlijk houden we hier niet zo van, maar vooruit, voor een nachtje overleven we het vast wel. Na de afgelopen droge weken is het gras hier kurkdroog, de hemel diepblauw en tussen de bossen en heuvels lijkt het alsof we al heel ver weg zijn. De

Korte zomer, maar toch een mooi bergenrondje

 Dankzij een flinke intensieve periode van verbouwen en verhuizen is onze camper al maanden nauwelijks van stal gehaald. Gelukkig start hij zoals altijd bij de eerste tik als we hem eindelijk weer kunnen ophalen. En les 1 van onze nieuwe woning: nee, een camper onderaan een steile dijkafrit parkeren, volladen en dan weer willen vertrekken is géén goed plan. Gelukkig trekt de 22 jaar oude vertrouwde sterke dieselmotor uiteindelijk zichzelf de dijk toch wel op. We hadden ook niets anders van hem verwacht, zoals we hem kennen uit onze bergvakanties. We rijden vlot door naar Mönchengladbach, net over de grens in Duitsland. We vinden een plekje op  Camperplek Schloss Wickrath . Deze camperplek ligt weliswaar vlak naast de snelweg, maar daar hebben we niet al teveel overlast van. Hij ligt ook mooi aan een groot park. Dwars door dat park lopen we naar de stad, waar we heerlijk eten bij het Wickrather Brauhaus, om het begin van de vakantie te vieren. Het park zelf is ook echt een aanrader. Je