Doorgaan naar hoofdcontent

Camperreis Frankrijk 25 juli 2016

Omdat we vergeten zijn om brood te bestellen ontbijten we met wat koekjes en een paar oude afbakbroodjes. De voorraden zijn na de extra dag op de camping zo goed als uitgeput. Na het improvisatie ontbijt zijn er alleen wat sausjes en een fles water over. Tijd voor een bezoekje aan de supermarkt onderweg.
We rijden pal noordwaarts over de N10 naar Poitiers. Dat rijdt lekker door totdat we in een soort massale optocht van splinternieuwe Fendt en Tabbert caravans van de allergrootste types. Tientallen zijn achter elkaar ook op weg naar het noorden. Ze halen voortdurend elkaar en anderen in en zorgen daarbij voor allerlei opstoppingen. Van Poitiers naar Tours nemen we een stuk de tolsnelweg en dan zijn we ze gelukkig kwijt. Het is wel een dure vluchtroute, 30 Euro voor 100 km blijkt achteraf. Je kan er in Frankrijk geen peil op trekken hoe hoog de rekening achteraf zal zijn. Daarom rijden we zoveel mogelijk op D en N  wegen.
Bij Tours verlaten we de snelweg weer om een stukje de Loire te gaan volgen. Het is een vrij brede rivier, heel ondiep en daarom zonder scheepvaart. Het is hier heel rustig. Weinig verkeer, de recreatieterreinen aan het water zijn allemaal verlaten.
Aan de oevers staan mooie landhuizen en op de heuvels grote kastelen. Een mooi gebied, het doet een beetje denken aan de  moezel.
We doen boodschappen in het mooie stadje Amboise. Op het parkeerterrein komen ineens twee grote splinternieuwe caravans staan. Zouden die ook op weg zijn naar waar die hele stoet op de N10 zich heen haastte?
We rijden verder langs de rechteroever van de rivier tot Chaumont.   Volgens park4night zou hier een mooie kampeerplek zijn. We vinden hem en hij is inderdaad erg mooi. Pal tegenover de stad en het Chateau en aan het water. We parkeren de camper in een hoekje op zo'n manier dat we een priveterras aan het water krijgen met uitzicht op het kasteel.
De mannen gaan lekker vissen en vangen ook nog eens van alles. Voor netjes en snoeken blijken dol te zijn op stukjes brioche.
David en Thomas krijgen het al snel voor elkaar om vast te komen zitten in een dikke laag modder. Thomas graaft met moeite zijn crocs weer op en zit vervolgens ook van boven helemaal onder de blubber. Helaas, dan maar een duik in de Loire. Het water is ondiep en niet zo erg koud maar het stroomt wel heel snel. Gelukkig zit Daniel iets stroomafwaarts te vissen dus in geval van nood kan hij een afgedreven kind ophengelen. 
De jongens vermaken zich prima met het poedelnaakt en hun zelfgemaakte hengels. En met een glas rosé d'Anjou uit de Loire streek is het voor mij ook prima uit te houden.
De mannen bouwen een kampvuurtje aan de oever en dat gebruiken we ook als bbq voor het avondeten.  Wel grappig, David en Thomas zijn net zulke pyromaantjes als hun vader maar hij vindt dat helemaal niet leuk. Tja, van mij hebben ze het toch echt niet hoor. Die behoefte om in het vuur te
poken, nieuwe takken erop te gooien, met fakkels rond te zwaaien.
Achter ons stijgen diverse luchtballonnen op die achter elkaar aan de rivier over drijven. Een leuk gezicht en nu weet ik wat de 'montgolfiers' zijn waar de recensies in park4night het over hadden.
Met de schemering komen helaas hordes muggen tevoorschijn. Zelfs de jungleolie die ik voor Zweden had gekocht en een flinke dosis kampvuurrook helpen daar niet tegen. Helaas worden we daardoor uiteindelijk gedwongen om de bescherming van de camper op te zoeken. Binnen is het warm maar wel mugvrij.








Reacties

Populaire posts van deze blog

Route des Grandes Alpes

  Op donderdag 5 augustus is het eerst tijd voor hard werk: huis helemaal schoon achterlaten i.v.m. logees in onze vakantie, laatste werk afronden, camper inpakken. Aan het eind van de middag zijn we klaar voor vertrek en is het zover: tijd voor ons rondje Route des Grandes Alpes in Frankrijk. We zijn bepaald geen Frankofielen, dus we hopen er maar het beste van. De keus is dit jaar op Frankrijk gevallen, omdat Duitsland op het moment van ons vertrek ontzettend moeilijk doet over coronatesten bij kinderen die geen coronapaspoort hebben. En dat geldt voor onze jongste. Het geluks-/pechvogeltje is de enige bij ons thuis die nog geen corona gehad heeft, en heeft in de tijd dat het in ons gezin heerste zoveel teststokjes in zijn neus gehad, dat hij vanaf toen categorisch weigert om zich ooit nog te laten testen. Een kind met ruggengraat dus! En omdat wij hem groot gelijk geven, moeten we onze vakantie daar een beetje omheen plooien. Geen coronatesten dus om ergens naar toe te mogen. Fran

Zomer in Zweden

Zoals altijd ondergaan onze reisplannen op het allerlaatste moment een radicale wijziging. In plaats van naar Polen, Slowakije en het Tatragebergte, de enige plek in Europa waar het deze zomer al steady wekenlang regent, vertrekken we op een bloedhete vrijdagmiddag richting Zweden. Al jaren willen we deze kant op, maar steeds werden we tegengehouden door slecht weer of gebroken benen. Nu grijpen we onze kans. Het is er mooi weer, het ligt op de route aangezien we onze kinderen in Drenthe moeten ophalen en we gaan ervoor! Na een warme rit pikken we de jongens op in Hollandscheveld en dan rijden we door naar camping  Wilsumer Berge , net over de grens in Duitsland. Het is een gigantisch park, waar iemand met een auto ons onze plek wijst. Eigenlijk houden we hier niet zo van, maar vooruit, voor een nachtje overleven we het vast wel. Na de afgelopen droge weken is het gras hier kurkdroog, de hemel diepblauw en tussen de bossen en heuvels lijkt het alsof we al heel ver weg zijn. De

Korte zomer, maar toch een mooi bergenrondje

 Dankzij een flinke intensieve periode van verbouwen en verhuizen is onze camper al maanden nauwelijks van stal gehaald. Gelukkig start hij zoals altijd bij de eerste tik als we hem eindelijk weer kunnen ophalen. En les 1 van onze nieuwe woning: nee, een camper onderaan een steile dijkafrit parkeren, volladen en dan weer willen vertrekken is géén goed plan. Gelukkig trekt de 22 jaar oude vertrouwde sterke dieselmotor uiteindelijk zichzelf de dijk toch wel op. We hadden ook niets anders van hem verwacht, zoals we hem kennen uit onze bergvakanties. We rijden vlot door naar Mönchengladbach, net over de grens in Duitsland. We vinden een plekje op  Camperplek Schloss Wickrath . Deze camperplek ligt weliswaar vlak naast de snelweg, maar daar hebben we niet al teveel overlast van. Hij ligt ook mooi aan een groot park. Dwars door dat park lopen we naar de stad, waar we heerlijk eten bij het Wickrather Brauhaus, om het begin van de vakantie te vieren. Het park zelf is ook echt een aanrader. Je