Doorgaan naar hoofdcontent

Camperreis Frankrijk 17 juli 2016

Vandaag wordt de allereerste relaxdag van deze vakantie. We blijven nog een nacht op de camping. Wasjes draaien (tja voor 3 weken onderbroeken mee trekt de kledingkast niet) en rustig ontbijten in de zon. In Pornic blijkt een markt te zijn en de camping heeft een gratis shuttlebus naar het centrum. Kost wat maar dan heb je toch ook wel wat hier.

Het is een leuk badplaatsje met een haven en gezellige kade en hogerop een oud stadje, alles in het cremewit gebouwd. De markt is druk in de krappe straatjes maar wel erg leuk. 
Om 1 uur is de markt afgelopen en om kwart over 1 zou er weer een shuttlebus terug gaan.  We hebben trek en zin om te zeemmen. Maar die komt maar niet. Zo stom is dat. Eerst denk je: hij komt nog, zo. En net als je dat idee hebt opgegeven is het ook alweer te laat om nog ergens wat te eten te gaan kopen want dan missen we misschien de volgende.  Maar die komt ook niet! Inmiddels zitten we al meer dan een uur te wachten en Daniel belt maar eens naar de camping. Het blijkt dat er een weg is afgezet vanwege een evenement van het leger dus de bus stopt nu ergens anders. Fijn dat ze dat vooraf even zeiden.... we rennen de heuvel op waar een km verderop de bus over 10 minuten zou moeten zijn. Samen met nog een hele groep andere campinggasten. De training voor vandaag hebben we dan wel gehad. Gelukkig halen we deze bus zodat we om een uur of 3 eindelijk alsnog het koele blauwe zwembad in kunnen duiken.

De jongens genieten met volle teugen, en Jonathan krijgt het zelfs voor elkaar om zelf de babyglijbaan op te klimmen en af te glijden met zijn gipspootje.  Hij blijft nu eenmaal een stuntpiloot. 
Na een tijdje krijgen we zelfs nog een show van de luchtmacht te zien. Dat zijn pas echte stuntpiloten. 

We besluiten deze relaxdag met een bbq. Ondanks de warme oefening in geduld was het weer een heerlijke dag.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Route des Grandes Alpes

  Op donderdag 5 augustus is het eerst tijd voor hard werk: huis helemaal schoon achterlaten i.v.m. logees in onze vakantie, laatste werk afronden, camper inpakken. Aan het eind van de middag zijn we klaar voor vertrek en is het zover: tijd voor ons rondje Route des Grandes Alpes in Frankrijk. We zijn bepaald geen Frankofielen, dus we hopen er maar het beste van. De keus is dit jaar op Frankrijk gevallen, omdat Duitsland op het moment van ons vertrek ontzettend moeilijk doet over coronatesten bij kinderen die geen coronapaspoort hebben. En dat geldt voor onze jongste. Het geluks-/pechvogeltje is de enige bij ons thuis die nog geen corona gehad heeft, en heeft in de tijd dat het in ons gezin heerste zoveel teststokjes in zijn neus gehad, dat hij vanaf toen categorisch weigert om zich ooit nog te laten testen. Een kind met ruggengraat dus! En omdat wij hem groot gelijk geven, moeten we onze vakantie daar een beetje omheen plooien. Geen coronatesten dus om ergens naar toe te mogen. Fran

Zomer in Zweden

Zoals altijd ondergaan onze reisplannen op het allerlaatste moment een radicale wijziging. In plaats van naar Polen, Slowakije en het Tatragebergte, de enige plek in Europa waar het deze zomer al steady wekenlang regent, vertrekken we op een bloedhete vrijdagmiddag richting Zweden. Al jaren willen we deze kant op, maar steeds werden we tegengehouden door slecht weer of gebroken benen. Nu grijpen we onze kans. Het is er mooi weer, het ligt op de route aangezien we onze kinderen in Drenthe moeten ophalen en we gaan ervoor! Na een warme rit pikken we de jongens op in Hollandscheveld en dan rijden we door naar camping  Wilsumer Berge , net over de grens in Duitsland. Het is een gigantisch park, waar iemand met een auto ons onze plek wijst. Eigenlijk houden we hier niet zo van, maar vooruit, voor een nachtje overleven we het vast wel. Na de afgelopen droge weken is het gras hier kurkdroog, de hemel diepblauw en tussen de bossen en heuvels lijkt het alsof we al heel ver weg zijn. De

Korte zomer, maar toch een mooi bergenrondje

 Dankzij een flinke intensieve periode van verbouwen en verhuizen is onze camper al maanden nauwelijks van stal gehaald. Gelukkig start hij zoals altijd bij de eerste tik als we hem eindelijk weer kunnen ophalen. En les 1 van onze nieuwe woning: nee, een camper onderaan een steile dijkafrit parkeren, volladen en dan weer willen vertrekken is géén goed plan. Gelukkig trekt de 22 jaar oude vertrouwde sterke dieselmotor uiteindelijk zichzelf de dijk toch wel op. We hadden ook niets anders van hem verwacht, zoals we hem kennen uit onze bergvakanties. We rijden vlot door naar Mönchengladbach, net over de grens in Duitsland. We vinden een plekje op  Camperplek Schloss Wickrath . Deze camperplek ligt weliswaar vlak naast de snelweg, maar daar hebben we niet al teveel overlast van. Hij ligt ook mooi aan een groot park. Dwars door dat park lopen we naar de stad, waar we heerlijk eten bij het Wickrather Brauhaus, om het begin van de vakantie te vieren. Het park zelf is ook echt een aanrader. Je