Doorgaan naar hoofdcontent

Camperreis Frankrijk 18 juli 2016

We mogen tot 12 uur op de camping blijven. Aangezien een van de kinderbedden natgeplast is gebruiken we die tijd om nog een wasje te draaien en de kinderen mogen nog even snel zwemmen. Al 2x hebben ze gezwommen in hun swimshorts zonder probleem maar net deze keer worden ze er na een half uur uitgestuurd. Dat mag dus niet. Strakke slips moeten  het zijn. Straks maar even langs zo'n grote supermarkt met kledingafdeling voor de volgende keer.

We zijn nu een week op weg dus ik haal ook maar even een sopje door de camper. En alles weer even opbergen waar het hoort, dat mag ook wel weer even.

Om precies 2 voor 12 rijden we met een volle schoon- en lege vuilwatertank en toilet de camping af. Klaar voor een nieuw wildkampeeravontuur.

We volgen de weg zuidwaarts richting de kust van de Vendee. Het landschap is vlak en wat moerassig. Doorsneden door kleine brakke beekjes en vennetjes met hier en daar een verdwaalde boom tussen de graslanden. Her en ser zien wezoutveldjes met kleine hopen wit zout dat hier gewonnen wordt. De koeien zullen hier wel zoute melk geven.

Onderweg doen we boodschappen bij een enorme hyper U, waar we niet allen strakke zwembroekjes maar ook zonnebrillen voor het grut kopen. Dat is wel nodig onder de voortdurend stralende zon hier.

Bij st. Jean de Mont verlaten we de provinciale weg en rijden we vlak langs zee door de pijnboombossen op zoek naar een geschikte plek om te kamperen. We vinden er eentje vlak voor st. Hilaire de Retz,  pal aan zee. Ongelofelijk hoe dat hier in Frankrijk geregeld is. Een grote parkeerplaats vlak aan het strand speciaal voor campers. Overdag gratis, overnachten kost 6 Euro.  Geen voorzieningen maar wel heel rustig en aan een prachtig goudgeel strand met blauwe heldere zee. In Nederland is dit soort overnachtingsplekken ondenkbaar.

We gaan gelijk dik ingesmeerd met factor 50 naar het strand. Jonathan gaat lekker scheppen en graven en de jongens spelen 3 uur lang onafgebroken in de grote golven.  Het is hier gezellig druk maar niet te vergelijken met bijvoorbeeld Ouddorp of Rockanje op een zomerse dag.

Aan het eind van de middag gaan we terug naar de camper en spoelen we ons af met de voorverwarmde zwarte douchezak die al de halve middag ligt te koken in zon.  Heerlijk! Daarna gaat Daniel erop uit om pizza's te halen. Dat blijkt niet zo mee te vallen op maandagavond, maar uiteindelijk komt hij beladen met 4 pizza's teruggefietst. We zitten hier lekker in de schaduw onder de luifel waar het goed te doen is in de warmte.

Om half 9 ga ik met David en Thomas nog heel even zwemmen. Maar Thomas krijgt het snel koud dus de pret is van korte duur. Ach ja zijn dunne lijfje mist onze natuurlijke isolatie ;)

Gelukkig is er nog wat warm water over in de douchezak dus we kunnen nog even lekker schoon afspoelen en dan is het de hoogste bedtijd voor 'the next generation'.  En rust voor ons, hèhè. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Route des Grandes Alpes

  Op donderdag 5 augustus is het eerst tijd voor hard werk: huis helemaal schoon achterlaten i.v.m. logees in onze vakantie, laatste werk afronden, camper inpakken. Aan het eind van de middag zijn we klaar voor vertrek en is het zover: tijd voor ons rondje Route des Grandes Alpes in Frankrijk. We zijn bepaald geen Frankofielen, dus we hopen er maar het beste van. De keus is dit jaar op Frankrijk gevallen, omdat Duitsland op het moment van ons vertrek ontzettend moeilijk doet over coronatesten bij kinderen die geen coronapaspoort hebben. En dat geldt voor onze jongste. Het geluks-/pechvogeltje is de enige bij ons thuis die nog geen corona gehad heeft, en heeft in de tijd dat het in ons gezin heerste zoveel teststokjes in zijn neus gehad, dat hij vanaf toen categorisch weigert om zich ooit nog te laten testen. Een kind met ruggengraat dus! En omdat wij hem groot gelijk geven, moeten we onze vakantie daar een beetje omheen plooien. Geen coronatesten dus om ergens naar toe te mogen. Fran

Zomer in Zweden

Zoals altijd ondergaan onze reisplannen op het allerlaatste moment een radicale wijziging. In plaats van naar Polen, Slowakije en het Tatragebergte, de enige plek in Europa waar het deze zomer al steady wekenlang regent, vertrekken we op een bloedhete vrijdagmiddag richting Zweden. Al jaren willen we deze kant op, maar steeds werden we tegengehouden door slecht weer of gebroken benen. Nu grijpen we onze kans. Het is er mooi weer, het ligt op de route aangezien we onze kinderen in Drenthe moeten ophalen en we gaan ervoor! Na een warme rit pikken we de jongens op in Hollandscheveld en dan rijden we door naar camping  Wilsumer Berge , net over de grens in Duitsland. Het is een gigantisch park, waar iemand met een auto ons onze plek wijst. Eigenlijk houden we hier niet zo van, maar vooruit, voor een nachtje overleven we het vast wel. Na de afgelopen droge weken is het gras hier kurkdroog, de hemel diepblauw en tussen de bossen en heuvels lijkt het alsof we al heel ver weg zijn. De

Korte zomer, maar toch een mooi bergenrondje

 Dankzij een flinke intensieve periode van verbouwen en verhuizen is onze camper al maanden nauwelijks van stal gehaald. Gelukkig start hij zoals altijd bij de eerste tik als we hem eindelijk weer kunnen ophalen. En les 1 van onze nieuwe woning: nee, een camper onderaan een steile dijkafrit parkeren, volladen en dan weer willen vertrekken is géén goed plan. Gelukkig trekt de 22 jaar oude vertrouwde sterke dieselmotor uiteindelijk zichzelf de dijk toch wel op. We hadden ook niets anders van hem verwacht, zoals we hem kennen uit onze bergvakanties. We rijden vlot door naar Mönchengladbach, net over de grens in Duitsland. We vinden een plekje op  Camperplek Schloss Wickrath . Deze camperplek ligt weliswaar vlak naast de snelweg, maar daar hebben we niet al teveel overlast van. Hij ligt ook mooi aan een groot park. Dwars door dat park lopen we naar de stad, waar we heerlijk eten bij het Wickrather Brauhaus, om het begin van de vakantie te vieren. Het park zelf is ook echt een aanrader. Je