Spijbelweekend in de sneeuw

Hoewel we eigenlijk onze portie wintersport al gehad hadden in de kerstvakantie (in Mauterndorf), hadden we er nog niet genoeg van. Al gelijk na de kerstvakantie namen we ons voor om in de voorjaarsvakantie minimaal nog een lang weekend de sneeuw op te gaan zoeken.

Helaas zat het weer dit seizoen echt niet mee. In het Sauerland bleef het matig, af en toe viel er wat sneeuw, die net zo snel weer weggesmolten was. Zelfs in de week van de voorjaarsvakantie lag er nog vrijwel niets. In Winterberg waren 2 pistes open, waar het bizar druk was, volgens de webcams. Niet de moeite om 360 kilometer voor te gaan rijden, vonden wij.

Maar ineens sloegen de voorspellingen om. Op woensdag werd er een flink pak sneeuw voor donderdagavond voorspeld. En prompt sloegen de kriebels toe. Omdat onze camper eigenlijk al vertrekklaar was, en we na de vorige wintersportvakantie expres alle skispullen ook al voor het grijpen hadden gelegd, waren we er snel uit. We gaan!

Donderdag werd de camper opgehaald en ingepakt, donderdagavond om half 6 stonden de mannen bij het kantoor van 's moeders en weg waren we. Het was lekker rustig op de weg, en we konden goed doorrijden. In Duitsland begon het wel nat te sneeuwen/te regenen. En naarmate we dichter bij het Sauerland kwamen veranderde dit in echte sneeuw.

Omdat het ook al later werd, waren we eigenlijk van plan om vlak bij de snelweg een parkeerplek te zoeken en bij daglicht het laatste stukje te rijden. Zeker toen de sneeuwval veranderde in een soort sneeuwstorm. Maar aangezien de reis op zich spoedig verliep, besloten we toch door te rijden. Onderweg bleek na wat belletjes dat alle campings en camperplaatsen in Winterberg vol zaten. Op de gok besloten we om dan maar naar Willingen te rijden. Een hele goede keuze, bleek later.

Om een uur of 10 kwamen we aan bij de camperplek in Willingen. Hier was nog ruimte genoeg. Inmiddels lag er ook zeker 30 centimeter verse sneeuw, waarbij de toegangsweg niet geruimd was. En zo kwam het dat wij om 5 over 10 in het donker voor de laatste 50 meter die iets omhoog liep, de sneeuwkettingen moesten omleggen. Dat viel niet mee, maar na heel wat gepruts lukte het om de camper veilig op de eerste beschikbare plek neer te zetten. En om kwart voor 11 zaten we aan een welverdiend biertje te proosten op ons onverwachte skitripje.

Toch nog even sneeuwkettingen nodig voor het allerlaatste stukje

De volgende ochtend werden we wakker in winterwonderland. Alles lag dik onder de sneeuw, het was droog, de zon deed haar best om door de wolken te piepen. Na een snel ontbijt en de aanmelding in het bureautje wandelden we in ca een kwartier naar de gondel, de Ettelsbergbahn. Achteraf bleek dat we iets dichterbij ook wel skipassen hadden kunnen kopen, bij de Wilddiebliften. De wandeling op skischoenen met ski's in de hand viel niet mee voor het kindergrut.

De camperplek kost € 15 per nacht. Stroom betaal je apart met muntjes in een automaat. Er zijn 2 toiletten, maar geen douches. Dat schijnt te kunnen in het zwembad aan de overkant van de straat, dat er sowieso erg aantrekkelijk uit zag. Als we nog eens die kant op gaan, gaan we daar zeker ook naar toe. Naast de camping zit ook nog een grote overdekte schaatsbaan en een bioscoop. Genoeg vertier dus!

Het was niet erg druk, dus binnen notime hadden we een dagpas te pakken en konden we naar boven vertrekken. Omdat dit de eerste keer was hadden we eigenlijk geen flauw idee hoe het gebied in elkaar stak, maar erg moeilijk zag het er allemaal niet uit. En dat was ook zo. Bovenop de top kon je voor verschillende afdalingen kiezen, sommigen rood, anderen blauw, maar allemaal heel goed te doen. Het was heerlijk! Niet koud, geen sneeuwval meer, niet al teveel wind, goed zicht en niet bijzonder druk. De afdalingen in Willingen zijn niet zo heel lang, maar wel lang genoeg om echt te kunnen skiën. Het was ook erg leuk om eens met z'n vijven op stap te zijn, in plaats van de kinderen in een lesgroepje achter te moeten laten.

Even later kregen we een berichtje dat onze zwager en neefje/nichtje ook in Willingen aan het skiën waren. Omdat zij niet zo erg ervaren waren, was het handiger als wij naar hen toe zouden komen. Dus kriskras door het gebied skieden we richting de Ritzhagen lift, waar zij aan het skiën waren.



Willingen is best uitgebreid, heel breed eigenlijk, maar door steeds omhoog te gaan en ergens anders naar beneden te skiën, waar je dan weer een andere lift omhoog kunt nemen, kom je best snel van de ene naar de andere kant. Hier en daar moet je een weg oversteken, of je met een onhandig sleepliftje een helling op laten trekken, maar alles bij elkaar is het goed te doen.

De camperplek zit helemaal links, iets voorbij de meest linkse liften.

Vanaf de Sonnenlift kun je via een leuk bospaadje richting de Ritzhagen. Hier zag alles er prachtig uit, de bomen dik onder de sneeuw, het pad nog nauwelijks gebruikt. Genieten ten top!








De kinderen vonden het erg leuk om hun neefje en nichtje te ontmoeten en samen te skiën. We hadden elkaar al een tijd niet meer gezien, dus dit was echt een leuke bijkomstigheid.

Na een gezellige lunch zat de vakantie voor de schoonfamilie er helaas op, dus zij moesten vertrekken, terwijl wij door konden gaan met skiën. Via dezelfde kriskrasroute verplaatsten we ons weer terug naar onze eigen kant van Willingen, waar we nog meer dan de helft niet van gezien hadden.
Inmiddels begon de dooi helaas al flink toe te slaan en ontstonden er steeds meer bruine plekken in de sneeuw. Het was dan ook erg lekker weer, zonnig, bijna warm, maar niet zo goed voor de sneeuwkwaliteit.

Tegen een uur of 4 sloten de liften en hielden wij het voor gezien. Vanaf de Wilddiebliften kun je via een paar weilanden vrij dichtbij de camperplek eindigen, zodat het teruglopen wat minder zwaar was dan de heenweg.



's Avonds wandelden we vanaf de camperplek in dik 20 minuten naar het gezellige centrum van Willingen. Inmiddels was bekend geworden dat ook in Nederland het coronavirus had toegeslagen, dus we besloten maar extra te genieten van dit weekendje, omdat het voorlopig misschien we de laatste keer zou zijn dat we de kans hadden om überhaupt weg te kunnen van huis.

Zaterdagochtend bood een wat meer troosteloze aanblik. Ondanks een beetje sneeuw dat vrijdagavond nog gevallen was, had de dooi toch doorgezet, zodat de pistes er zelfs op een afstandje al een stuk minder mooi uitzagen. Maar omdat we nog niet echt genoeg hadden van het skiën besloten we een halve dagpas te kopen en toch nog even door te gaan. De Ettelsbergpistes en de Köhlerhagen waren alleen bovenaan nog een beetje te doen. Onderaan was het een grote modderbende, afgewisseld met stenen en zand.

Uiteindelijk belanden we weer op de Wilddiebpiste. Deze was nog het beste te doen, hoewel hij ook met elke afdaling slechter werd. Rond half 12 hielden we het dan ook maar voor gezien.  We namen nog een drankje in het restaurant aan de piste (de sleeplift loopt hier dwars door het terras heen, erg grappig).





Uiteindelijk moesten we wel naar beneden skiën, wat bijna niet meer te doen was. De oefenweides helemaal onderaan waren een zwembad. Natuurlijk moest een van de kinderen daar toch nog even onderuit gaan, zodat we de ochtend afsloten met een drijfnat modderig skipak in de garage van de camper.  De liften gingen toen ook allemaal al een voor een dicht, omdat skiën echt niet meer te doen was.

Met wat keteltjes water spoelden we al het materiaal weer enigszins schoon van de modder, zodat het allemaal de garage in kon.

Na een broodje in de camper, vertrokken we richting het Ruhrgebied. Buiten Willingen lag direct vrijwel helemaal geen sneeuw meer. We kwamen na 2 uur rijden aan op camperplek Oberhausen Marina. Hier waren we al eerder geweest. De plek is heel geschikt om met kinderen te bezoeken, omdat er ontzettend veel te doen is in de omgeving.
De aanmelding is wat omslachtig. Je moet je aanmelden in het zwembad, maar daar kom je pas achter als je al voor de slagboom staat. Dan krijg je een pasje, met een borg, maar die kun je pas inleveren bij vertrek en ze gaan ook pas om 9 uur 's ochtends weer open, dus vroeg vertrekken is er niet bij.
De plek kost 15 euro, incl. stroom en je staat er leuk aan het haventje.

Wij gingen er natuurlijk heen voor het zwemmen, maar er zit ook een groot trampolinepark, een Legopark, een Sealife center en natuurlijk CentrO met al zijn winkels en restaurants.
Het zwembad biedt een familieticket voor 2 uur voor 25 euro en voor 4 uur voor 29 euro. Let op als je er wilt eten: zowel binnen als buiten gaat het restaurant om 7 uur 's avonds al dicht. Dat was bij ons een flinke streep door de rekening, zodat we uiteindelijk maar 1,5 uur gezwommen hebben, omdat we daarna nog ergens anders iets te eten moesten regelen.
Het was overigens geen straf om in restaurant Franziskaner lekker Duits te kunnen eten, aan de buitenkant van CentrO.

De camperplek in Oberhausen aan de Marina (de groene koepel rechts is het zwembad)

De volgende ochtend bezochten we nog onze vriendin in Gelsenkirchen, waarna we direct weer naar huis reden. De camper was snel weer schoon en in de stalling. Helaas geschorst nu, tot we weer een nieuwe kans krijgen om erop uit te gaan. Hopelijk duurt dat niet te lang, want met het voorjaar in de lucht, blijft het toch altijd kriebelen om weer in ons huis op wielen te wonen.