Op een drijvende camper

Het coronavirus heeft een hoop vakantieplannen om zeep geholpen.

Het paasweekend hebben we met stralend weer op camping Au Jardin doorgebracht en onze boottickets naar Ierland in de meivakantie zijn geannuleerd.

Ons nomadenbloed begint zich al behoorlijk te roeren na 6 weken thuiswerken, thuisscholen en thuis blijven. 

En dan zien we op Facebook een post van een bootverhuurbedrijf in Friesland met als titel: social distance op het water. Dat er een lampje gaat branden is voorzichtig uitgedrukt. Wat een goed idee!

We wachten even Mark Rutte af op dinsdagavond en als blijkt dat de maatregelen in ieder geval niet nog strenger worden boeken we een motorjacht in Friesland voor een week meivakantie. 

Op vrijdagmiddag rijden we richting Koudum, waar we bij Friesland Boating de Pikmeer Jamaica hebben gehuurd.

Hij is 11 meter lang, bijna 3 meter hoog en heeft 5 slaapplekken, douche, toilet en keuken aan boord. Het is wel even wennen, het is wat meer boot dan de kampeersloepen die we eerder huurden, maar Daniel vaart hem alsof hij nooit anders doet.

We varen de Koudumer Vaart uit, zo de Fluessen op, waar we aanleggen op de Nije Kruzepolle, een klein kunstmatig aangelegd eilandje met een beschutte haven. Een soort camping op het water. Er is ruimte genoeg. Op het eilandje kun je rondwandelen en er worden zo te zien regelmatig vuurtjes gestookt. Het is er lekker beschut tegen de stevige wind. Toch is het wel frisjes, dus we eten 's avonds binnen aan boord.

Vergeleken met de camper biedt de boot een zee van ruimte. We hebben een dinette en keuken, net als in de camper, maar daarnaast nog een soort woonkamer met een bank en stoel en 2 slaapkamers, een badkamer met toilet en douche en enorme hoeveelheden bergruimte. Buiten kunnen we met z'n allen op het achterdek zitten, er is nog een zwemplateautje en ook aan de voorkant op de punt kun je makkelijk aan dek zitten.

Na een rustige nacht, moeten we wel de hele boot van binnen droogmaken, want de hoeveelheid condens is overweldigend. Het druipt overal van af. Op het gewicht wordt bij een boot niet bepaald bezuinigd, maar dubbel glas zou hier zeker geen kwaad kunnen.Je ziet het ook aan het houtwerk, dat wel te lijden heeft van de hoeveelheid vocht.

Na het ontbijt staan we te popelen om op pad te gaan. We varen het Heeger Meer over, door de Jeltesleat over het aquaduct, en via Langweer en wat kleinere slootjes richting Sneek. De boot kan niet erg hard, met z'n nog geen 60 pk, maar dat geeft niets. Dit is onthaasten op z'n best.

De kinderen willen graag naar Sneek. Door de coronatoestanden willen we eigenlijk liever geen stad in, maar we besluiten even snel een kijkje te nemen. We leggen aan in de Houkesleat, en wandelen vanaf daar het centrum in. Hier is het nog best druk en 1,5 m afstand houden valt niet mee. Er is weinig aan, omdat je overal maar met 1 persoon tegelijk de winkels in mag en de rest van de familie dan buiten moet wachten. Dus we halen maar even snel een patatje en wat broodjes voor morgenochtend en dan zijn we weer weg. 

We varen terug richting het Sneeker Meer en vinden een mooie Marrekrite aan een eilandje dat de Lytse Griene heet. Marrekrites zijn aanlegplaatsen die je in Friesland echt overal vindt. Vaak zijn het steigertjes, waardoor je even aan land kunt komen, soms alleen paaltjes of zelfs alleen boeien waaraan je kunt aanleggen. Er zijn geen voorzieningen bij, behalve soms een afvalcontainer. Het zijn eigenlijk een soort camperplekken op het water. Je mag er maximaal 3x24 uur blijven en ze zijn gratis. Je kunt wel een vlaggetje kopen bij de stichting die ze beheert, om dit te ondersteunen.

 Onze Marrekrite voor deze nacht heeft een steigertje, waardoor we aan land kunnen komen. We blazen de meegenomen opblaaskano op voor de jongens, die rond gaan peddelen in de baai van het eiland. Ook gooien ze een hengeltje uit en verkennen ze het eiland. 

Vlakbij de boot vinden we een verlaten ganzennest met 5 grote witte koude eieren erin. De ouders zijn nergens te bekennen en de eieren voelen koud aan. We besluiten het nest met rust te laten, voor het geval dat de ouders nog terugkomen.

Het is hier heerlijk rustig, we zitten in de zon, kijken naar de boten die langs ons varen, luisteren naar de vogels en het water. Echt genieten!

Zondagochtend is het ganzennest nog steeds verlaten en de eieren zijn kouder dan koud. We pikken er eentje om te kijken of ze nog goed zijn. Er komt een flinke omelet uit, die prima smaakt, hoewel wel wat taaier dan van een kippenei.

We verlaten het Sneekermeer, door de sluis bij Terherne via het Prinses Margrietkanaal richting Grou. Bij Grou slaan we af richting het Pikmeer, leuk omdat onze boot ook een Pikmeer is. Het is hier erg mooi en bovendien stralend weer, dus we tuffen rustig door een smalle sloot richting natuurgebied De Alde Feanen.

Eenmaal daar aangekomen leggen we aan bij een mooie Marrekrite op een hoek van twee slootjes, om te lunchen. Uit de wind is het echt lekker warm en de kinderen durven het zelfs aan om een duik te nemen vanaf de boot. Dat is dan wel weer heel erg koud! Het is ook nog maar april, maar ze zijn toch trots dat ze het gedaan hebben.

Omdat het nog vroeg is, varen we nog een beetje verder door het mooie natuurgebied. We hangen de kano aan een touw achter de boot en de jongens hebben de grootste lol in hun prive speedboot.

 Uiteindelijk leggen we voor de nacht aan bij een Marrekrite in De Geau, een slootje aan de rand van het natuurgebied. Er liggen hier meerdere steigers na elkaar, die goed bezet zijn. Je kunt hier ook weer de kant op, zodat de jongens nog even lekker kunnen spelen en rennen. En je ligt hier weer lekker uit de wind, zodat we nog lang buiten kunnen zitten.

Voor het eerst gaan we nu ook douchen aan boord. De motor warmt onderweg de boiler op, zodat we 's avonds warm water hebben. Er is genoeg om allemaal snel te kunnen douchen. Het is wel wat primitief, maar het werkt, de straal is stevig en heet. Je moet tijdens het douchen af en toe een pomp aanzetten, om het water weer weg te pompen. Dat maakt een hoop kabaal, dus douchen moet wel voordat de kinderen slapen.

Maandag is het Koningsdag. Van de juf van groep 4 kregen we nog een email met wat tips voor spelletjes om thuis te doen. We gaan dus op de kant Koningsspelen houden, met hardloopwedstrijden, ballen gooien, vliegtuigjes vouwen en ballonnen trappen. Dat laatste is niet zo'n succes, omdat de ballonnen al kapot gaan van het gras, maar voor de rest is het erg leuk.

Als we uitgespeeld zijn varen we naar Earnewald. Al het brood is alweer op en we willen eigenlijk toch wel een keertje bbq-en, dus we moeten even boodschappen doen. In Earnewald is in de haven gewoon een speciale boodschappensteiger, waar je tijdelijk kunt aanleggen om boodschappen te halen bij de plaatselijke buurtsuper. Ideaal! 

Weer iets dieper in het water liggend, varen we daarna verder, tot we een mooi plekje langs een dijkje vinden. Omdat we zelf lekker hoog zitten, zien we dat hier ook wandelpaden het natuurgebied inlopen en we zijn wel weer toe aan wat beweging. Op zo'n boot zit je toch wel veel stil, dus af en toe even de benen strekken is dan wel lekker.

Het wordt een flinke wandeling van dik 5 kilometer, in de warme middagzon. De meegenomen ijsjes die we in de vriezer hebben zitten, smaken daarna wel extra lekker aan boord.

Omdat het hier best druk is, varen we nog iets verder, via een heel smal slootje de Saiterpetten in, waar we een hele stille Marrekrite vinden aan een klein eilandje. Je kunt hier niet van boord, omdat de aanlegplaats alleen uit een soort hekje bestaat, waar je niet op kunt lopen. Maar we hebben al genoeg gelopen, dus dat is geen probleem.

Op het achterdek zitten we heerlijk uit de wind en we genieten van de avondzon en de bbq. Dit is toch wel echt vakantie, hoor. 

Dinsdagochtend is het weer omgeslagen. Het is bewolkt, winderig en fris. Via het Prinses Margrietkanaal varen we naar Warten, waar voor het eerst een brug voor ons open gaat. Helaas voor de kinderen mogen ze in deze tijd geen bruggeld in een klomp aan een hengel doen. 

Door een smal slootje varen we langs weilanden en woningen richting het Harinxmakanaal. Het begint wat te spetteren, maar we kunnen ook binnen sturen, dus dat is geen probleem. We varen eerst onder Leeuwarden langs en dan via de Slauerhoffbrug richting het centrum. Onder de eerste brug kunnen we door, maar de tweede is heel laag en duidelijk niet van plan om voor ons open te gaan. Gelukkig vinden we een lege aanlegplek voor de brug en we wandelen vanaf daar het centrum van Leeuwarden in. Het regent pijpestelen, we hebben geen paraplu's bij ons, en het is best een stukje lopen.

Ook hier worden we toch weer erg geconfronteerd met de corona-crisis. We mogen weer bijna nergens als gezin naar binnen, behalve bij een boekhandel, waar we uit dankbaarheid dan maar voor iedereen een nieuw leesboek aanschaffen. Restaurantjes zijn dicht, en het blijft regenen, dus we zijn nogal snel klaar met dit uitstapje. Zo jammer, Leeuwarden is echt wel een leuke stad met een mooi centrum, maar zo is er niets aan. 

In de stromende regen verlaten we de stad weer. Met neergeklapte mast en ruiten op het bovendek, varen we de Sneeker Trekvaart, de Zwette, in. Dit is een stukje van de Middelseerute, dat een maximale doorvaarthoogte heeft van 2,46 meter. Met alles neergeklapt zijn wij 2,40m dus dat zou moeten passen. Het is een leuk tochtje, langs weilanden en onder talloze bruggetjes door. Vaak heel smal en laag, maar het past inderdaad net allemaal. 

Het is wel een eind varen en de kinderen beginnen zich een beetje te vervelen. Daarom besluiten we maar door te varen naar Sneek en daar een plekje in de Sneeker Jachthaven te zoeken. Daar zou WiFi moeten zijn, en wie weet kunnen we er wel pizza's laten bezorgen.

We krijgen een plekje in de jachthaven en met wat moeite wordt er een uur later inderdaad een stapel pizza's bij de hoofdingang afgeleverd. Dat gaat er wel in, want het is inmiddels al bijna half 9 's avonds!

Achter ons ligt een andere huurboot, die veel hoger is dan de onze. De opvarenden balen wel een beetje van hun boot. Momenteel worden veel bruggen niet of nauwelijks bediend, waardoor zij lang niet overal kunnen komen. Wij zijn blij dat we toch gekozen hebben voor de iets kleinere en ouderwetsere Pikmeer Jamaica, die zo laag is dat hij onder veel bruggen gewoon door kan varen.

Woensdag is het droog, maar nog wel koud en bewolkt. We moeten op tijd op stap, want voor vandaag hebben we een erg leuke verrassing voor de kinderen. We hebben een VIP-arrangement bij het Kameleondorp in Terherne geboekt!

Alle uitstapjes zijn momenteel gesloten, maar dit parkje heeft speciale arrangementen, waarbij je het hele terrein voor jezelf hebt, gedurende een gereserveerde tijd. Het is wel iets duurder dan normaal, maar aangezien onze kinderen grote Kameleonfans zijn, vonden wij het de investering zeker wel waard.

We komen iets te laat, doordat de boot wat langzamer is en de afstand wat groter is dan verwacht. Gelukkig is dat niet zo'n probleem. 

Het Kameleondorp is bijna helemaal binnen, waar in een grote hal huizen, de smederij Klinkhamer en zelfs een complete molen zijn gebouwd. We mogen een speurtocht doen, waarbij we in alle ruimtes komen. Er is heel veel te zien en de jongens vinden het echt heel leuk. Zeker omdat we de enigen zijn kunnen we overal net zo lang kijken als we willen. 

Als we de speurtocht opgelost hebben, krijgen we nog een priverondvaart in een honderd jaar oude praam rondom Terherne. We komen ook langs het avontureneiland van het Kameleondorp. Dat is nu gesloten, maar normaal kun je op dat eiland lekker buiten spelen en vooral heel goed vies en nat worden. We zullen dus nog een keer terug moeten komen, om dat uit te proberen.

Als we terug zijn bij het dorp, mogen we nog een Kameleonfilm kijken in de eigen cinema. Dat is natuurlijk altijd een succes.

De jongens vonden het een erg leuk uitstapje, waarbij je echt wel 3 uur onder de pannen bent. En dan zijn we dus nog niet op het eiland geweest en we hebben ook niet echt in de speeltuin achter het 'dorp' gespeeld. 

Na een ijsje en een workout in de buitenfitness van Terherne wandelen we terug naar de boot, om nog een stukje te gaan varen. 

Langzamerhand moeten we ook wel weer een beetje terug gaan tuffen richting Koudum en we moeten nog even flink varen om de accu en de boiler te vullen.

Via het Sneeker Meer varen we naar het zuiden en via de Langsturtepoel komen we uiteindelijk in het Jentsjemar. Daar vinden we een mooie Marrekrite aan een dijkje waar schapen rondlopen. Midden in het meer ligt een klein eilandje, met een (vakantie)huisje erop. Dat is gaaf! Dan ben je echt op een (on)bewoond eiland op vakantie. 

We maken een wandeling over de dijk langs de schapen en genieten van de zon die inmiddels toch weer doorgebroken is. 's Avonds kan er weer gedoucht worden en we zitten met jassen aan nog best lang buiten, tot we echt naar binnen moeten om een spelletje monopolie te spelen.

Donderdagochtend is de wind gedraaid en liggen we ineens aan lagerwal. En dan blijkt dat het best lastig is om weg te varen op die manier. De wind drukt die duizenden kilo's boot tegen de steiger en de koude motor heeft moeite om daar tegenop te boksen. 

Uiteindelijk komen we wel weg uit onze hoek en dan varen we onder de snelweg door richting Langweer. De jachthaven van Langweer schijnt erg leuk te zijn met kinderen, maar wij willen toch nog wel iets verder varen vandaag, omdat we morgenochtend alweer bijtijds in Koudum terug moeten zijn. Die bewaren we dus maar voor de volgende keer.

Omdat het flink waait, gaan we niet via de Kufurd naar Woudsend, zoals we van plan waren, maar door de Jeltesleat eerst weer naar Heeg en daar slaan we af naar Woudsend. Intussen breekt de zon weer door, en in Woudsend wandelen we een rondje door het dorp en we halen er nog wat spullen om toch nog een keertje te kunnen bbq-en. 

Na de lunch aan boord varen we door naar het Heeger Meer, waar we op de Langehoekspolle een plekje uit de wind en in de zon vinden. Hier hebben we het windprobleem andersom, de wind waait ons zo hard weg van het eiland, dat het lastig is om goed aan te leggen, dus we moeten een sprongetje maken om aan land te kunnen. Langehoekspolle is ook weer zo'n kunstmatig eiland, waar veel aanlegplekken zijn, waar je over kunt wandelen en, het allerleukst, waar je kampvuurtjes kunt maken. 

We zetten de tafel en stoelen aan land en steken de bbq bijtijds aan. De jongens verzamelen intussen afgevallen droog hout om straks een kampvuurtje te kunnen maken. Het is prachtig en warm weer en we genieten heel erg van deze laatste avond van onze vakantie. Met vooruitziende blik hebben we zelfs een zak marshmallows meegenomen die we aan takjes rijgen om te kunnen roosteren. Als dan ook nog een paar kinderen van een andere boot aanschuiven, is de gezelligheid compleet. 

's Avonds trekt het dicht, de wind wakkert aan en we blussen ons kampvuurtje uit met een emmer water. Gauw alles weer aan boord, want buienradar geeft een paar flinke rode vlekken die hard naar ons op weg zijn. In de verte zien we het al bliksemen en even later begint het ook te regenen bij ons. Het KNMI geeft zelfs een code geel af voor Friesland, met de waarschuwing om open water te vermijden. Ahum......

Zo snel kan het gaan, het ene moment zit je lekker om je kampvuurtje en het volgende moment gaat de natuur stevig tekeer.

Maar wij zitten warm en droog in onze boot en met 4 touwen liggen we stevig vast aan de kant. We pakken alvast wat spullen in voor morgen, hoewel dat nooit zo'n leuke klus is om de laatste avond al te doen.

Vrijdagochtend regent het nog steeds, dus we zitten met z'n allen binnen, terwijl we richting Koudum tuffen. Gelukkig geeft deze boot niets om de stevige wind en hoge golven op het meer en we stampen er dwars doorheen. In andere jaren hebben we wel eens met een veel kleiner motorjachtje gevaren en dan waren de grote meren met veel wind niet echt een pretje om over te steken.

We zijn net op tijd terug in Koudum en leggen aan bij de tanksteiger, zodat de boot weer volgegooid kan worden voor de volgende gasten. In een week tijd hebben we er toch ruim 100 liter diesel doorheen weten te stoken. 

In de stromende regen brengen we de spullen weer terug naar de auto. Het troosteloze weer past wel bij het einde van een vakantie, maar handig is het niet echt. De auto zit gelijk vol condens van al die natte bagage. 

En dan wacht ons een lange reis naar huis. Halverwege worden we gebeld, of we misschien per ongeluk de sleutel van de boot meegenomen hebben? En ja hoor, thuis blijkt deze inderdaad nog in een jaszak te zitten. Blijkbaar wílden we onbewust gewoon de sleutel niet inleveren, en geen einde maken aan deze onverwachte, maar superleuke vakantie. 

We hebben het hier al vaker op het blog geschreven: we zijn dol op onze camper, maar het varen blijft toch ook altijd trekken. En deze week is maar weer gebleken, een boot is eigenlijk gewoon een varende camper, dus waarom zou je moeten kiezen? Het was een hele erVAARing!