Doorgaan naar hoofdcontent

Herfstvakantie 2017: Veluwe en.... NKC weekend in Duinrell!

's Moeders is weer eens spelbreker.... een echte herfstvakantie zit er dit jaar niet in, dankzij extreme drukte op kantoor.

Dat weerhoudt de mannelijke Eijkels er niet van om alsnog op stap te gaan. Uiteraard vertrekken we in het weekend samen. Een dagje later dan gepland, omdat 1 Eijkeltje nog een slaapfeestje had op vrijdagavond.
Dus pakken we zaterdagochtend op ons gemak de camper in, vegen het huis schoon en vertrekken oostwaarts. Na een vlotte trip belanden we op een zonnige  camperplek in Holten
De plek ligt wel aan een redelijk drukke doorgaande provinciale weg en is stampvol dankzij dit mooie herfstvakantieweekend. Van de relaxte eigenaar mogen we op een naastgelegen weide gaan staan, met nog een paar campers. Een tientje in een envelopje stoppen en er is ook nog eens mooi sanitair en goede wifi beschikbaar. Als er dan nog een optocht van klassieke legervoertuigen voorbijkomt, zijn de jonge Eijkeltjes helemaal in hun nopjes.



In een paar minuten lopen we Holten in, een gezellig dorpje met diverse restaurantjes. We strijken neer op het plein om lekker te gaan eten. Naast het restaurant is een terras met fonteintjes, die een onweerstaanbare aantrekkingskracht uitoefenen op het jonge manvolk. Heel lang gaat het goed, maar vlak voordat we klaar zijn om terug te wandelen, móet Jonathan er echt even dwars doorheen lopen. Druipend en luidkeels verklarend dat het hém echt niets kan schelen moet hij daarna 1,5 kilometer naar de camper soppen. Gelukkig is het nog niet zo erg koud...


Zondag is onze dag gevuld met een zeer gezellig bezoek in Vroomshoop. Aan het eind van de dag kan ik een lift naar huis krijgen van een bekende en dan zit het er voor mij even op. De mannen rijden door naar camperplek  De Bonte Specht  in Hoge Hexel

Hier brengen zij een rustige nacht door. Maandag en dinsdag zijn zij bij opa en oma in Apeldoorn op bezoek. Lekker paddestoelen plukken op de Veluwe en shoppen in de Oranjerie.

Dinsdagavond neem ik de trein naar Apeldoorn en dan rijden we samen naar camping  De Adelaar in Voorst.



Als je het woord kinderparadijs in gedachten neemt, dan is dit ongeveer wat je voor je moet zien. We komen aan in het donker, en worden nog heel vriendelijk ontvangen. Ze hebben hier een camperveld, net naast de camping, met uitzicht over de weilanden (waar we uiteraard niet veel van kunnen zien).
Woensdagochtend kunnen we de camping verkennen. Er is van alles te doen, skelters, konijntjes, een waterspeeltuin buiten, een gewone speeltuin buiten, een enorme speelschuur met trampolines, zandbak, allerlei bouwspeelgoed, een koffieautomaat voor de vaders en moeders, een speciale kraan waar kinderen water mogen pakken om mee te spelen. Dit laatste heb ik nog nooit gezien, altijd hangen er bordjes: niet om mee te spelen. En hier is gewoon een kraan speciaal voor waterspelletjes!
Het sanitair is ook nog eens heel netjes.
Helaas wordt dit eerste bezoek voor ons ook het laatste, want kinderen ouder dan 10 jaar worden niet toegelaten. En David wordt al bijna 11...... Jammer jammer jammer dat we deze camping niet eerder hebben ontdekt.

's Middags brengen we nog een bezoekje aan Zutphen, een stadje dat ik al heel lang eens wilde zien. Het is een mooi oud centrum, heel knus en gezellig, niet zo groot ook. We parkeren er op een camperplek, net buiten het centrum aan de Houtwal. Het is dat we hier niet blijven, maar anders is het best een goede plek voor een nachtje stadsbezoek. Achter het politiebureau, dus dat moet wel veilig zijn.

's Middags schijnt de zon en wordt het nog lekker weer ook. De kinderen spelen nog uren met een nieuw vriendje in de water/zandspeeltuin buiten. Ze worden zo vies als wat, maar niets dat een warme douche niet kan oplossen. Wat jammer dat we hier morgen alweer weg moeten.

Donderdag moet ik naar een klant in de buurt. De camper krijgt in de tussentijd nieuwe winterbanden, want de oude die er net op gezet zijn, blijken compleet versleten. De camper rijdt daardoor ook helemaal niet lekker, dus ze moeten nodig vervangen worden.
Na mijn afspraak is het al in de middag als we weer verder kunnen. We twijfelen even over wat we zullen doen, terug naar Voorst, of toch nog ergens anders heen. We rijden even naar Teuge om vliegtuigjes te kijken en zien vanaf de spottersplek een camping aan de overkant liggen.
Vooruit, even kijken of het wat is.

En ja hoor, weer een pareltje te pakken: Camping en theeschenkerij Oegenbos
De camping is bijna leeg en we kiezen een plekje pal voor de speeltuin en het zwemmeer, met direct uitzicht op het vliegveld. Er is hier druk vliegverkeer, constant stijgen er kleine vliegtuigjes op en pal voor ons landen tientallen parachutisten. Eentje stunt er zelfs door met 1 voet door het water van het meertje te scheren, voordat hij landt!
In de stralende zon, met een glas koude witte wijn, voelt het alsof het zomer is. De kinderen trekken zelfs hun zwembroeken aan en wagen zich op het vlot, de waterfiets en uiteindelijk zelfs ín het water. Ook hier weer een leuke speeltuin, en werkelijk schitterend sanitair. De camping lijkt heel nieuw te zijn.


We eten zelfs buiten deze avond, hoewel we niet eens een tafeltje hebben meegenomen op vakantie. Beetje improviseren dan maar, en dan smaakt het toch wel erg lekker.

Vrijdag is het voorbij met het mooie weer. We worden wakker met regen. Na het ontbijt klaart het nog wel even op, de kinderen wagen zich dan ook direct weer in de speeltuin. Om 12 uur vertrekken we voor het klapstuk van de week: het NKC-evenement in Duinrell. Een weekend voor 120 campers op de camping van Duinrell. Helaas zit het ons niet mee...

Bij Stroe verliezen we het dakraampje dat ons in de zomervakantie ook al zoveel ellende heeft veroorzaakt. Een harde knal, een gierende wind en in de spiegel zien we nog net een doek wegwapperen die uit het raam is gewaaid. Het raam is volledig verdwenen, maar zo te zien heeft niemand het tegen zijn voorruit gekregen. Oeps.....

In de stromende regen op de vluchtstrook plakt Daniël een vuilniszak op het open gat in de alkoof. We besluiten terug te rijden naar Apeldoorn. Daar zit een camperzaak waar we al vaker onderdelen hebben gekocht. Zij hebben bijna alles uit sloopcampers en caravans wat je maar kunt bedenken, dus misschien ook wel een raampje.
Inderdaad vinden we er een passend raam. Helaas niet zo passend dat het er direct op kan, dus we moeten met vuilniszak en al naar Duinrell rijden. Leuke binnenkomst, op zo'n camperevenement....

Door al deze pech, belanden we ook nog in de vrijdagmiddagspits en het is al half 4 voordat we eindelijk in Wassenaar zijn. We worden hartelijk verwelkomd en krijgen een mooi plekje, zo ongeveer het dichtst bij de ingang van het attractiepark als maar mogelijk is.
Na het parkeren stuiven we met drie totaal opgewonden Eijkeltjes het park in. Ze weten van gekkigheid niet waar ze als eerste in willen. Jonathan gilt de longen uit zijn lijf in de Kikkerachtbaan en voordat we het doorhebben zit Thomas helemaal alleen in de Falcon. Oei oei oei, slecht voor mijn moederhart.....


Omdat we zoveel pech hebben gehad, besluiten we onszelf te trakteren op het speciale dinerbuffet dat deze avond beschikbaar is. Lekker hoor, in een La Place restaurant op het park.
Daarna gaan we nog naar de officiële opening van het weekend, waar we verwend worden met een beker gluhwein en de kinderen met een suikerspin. Twee oma's vertellen een verhaaltje voor het slapengaan aan de kinderen en daarna is het dan ook echt wel bedtijd.



Zaterdag mogen we de hele dag in het park. Het weer knapt ook wat op en het wordt zelfs nog warm. Toevallig blijken twee vriendjes van de kinderen ook aanwezig te zijn, dus dat is wel erg leuk voor ze. Maar mijn moederhart krijgt het nog zwaarder te verduren dan vrijdag, als de jongens verklaren dat ze best oud genoeg zijn om samen met hun vriendje het park in te gaan. Zonder ons, welteverstaan. En verrader/papa/meester van groep 6 knikt instemmend dat dat inderdaad op schoolreisjes op die leeftijd ook prima gaat. Slik....
Gelukkig wil ons kleinste Eijkeltje nog wel met ons mee. Hoewel hij vindt dat hij eigenlijk best oud genoeg is om helemaal alleen in achtbaan de Dragonfly te gaan. Uhm..... dacht het niet jongeman!


Aan het eind van de dag zijn ze allemaal erg moe. De grote jongens hebben niet eens de tijd genomen om hun boterhammen op te eten. Maar de dag zit er nog niet op.
Van de NKC krijgen we 's avonds friet met een hamburger. En dan is er nog een spel in het donker voor de kinderen. Dat krijgt Jonathan al niet meer mee, want die is dan allang ingestort.

Zondag is het slecht weer. Het regent, miezert of hoost. Er is nog een kleurwedstrijd gehouden en daar krijgt Jonathan zijn eerste les 'omgaan met teleurstellingen'. Hij had zó zijn best gedaan, maar helaas..... hij valt niet in de prijzen. Tranen met tuiten. De organisatie vindt het ook heel zielig en troost hem met de woorden dat zijn tekening heus ook erg mooi was, maar er hebben ook zo veel kinderen meegedaan. Er zijn blijkbaar wel 500 mensen op het evenement afgekomen in 120 campers en het grootste deel daarvan is kind.


We mogen nog de hele dag op park blijven en we mogen ook nog naar het Tikibad. Ook wel Duinhell genoemd.....
Als je ooit zo'n tekening hebt gezien waar 1000 mensen tegelijk door elkaar krioelen om iets te doen, weet dan dat het Tikibad daarop gebaseerd is. Nog nooit zoveel mensen bij elkaar gezien in 1 zwembad en nog nooit zo'n ontiegelijke herrie gehoord. Je kunt er alleen schreeuwend tegen elkaar praten en dan nog versta je de ander niet. Het water van de baden is koud en de lucht is al niet veel warmer. In de rijen voor de glijbanen staat Jonathan letterlijk te blauwbekken. Maar hij vindt het geweldig en rent van de ene naar de andere glijbaan. Het lesje 'loslaten voor beginners' gaat onverminderd door, want ook hier gaan de grote jongens hun eigen gang. In alle enge glijbanen met namen als Blauwe haai, Tyfoon, Cannonball etc. waar weliswaar lengte-eisen voor gelden, maar waar niemand bij staat om het te controleren...
Gelukkig mag dit maar 2 uur duren, minus 2x een kwartier omkleedtijd, pffff.....

We zijn allemaal moe van de herrie en de drukte en komen in de camper even bij met een beetje beperkte lunch van overgebleven boterhammen, rijstwafels en knakworsten. De voorraad raakt langzamerhand uitgeput.
Na het eten gaan we allemaal nog even het park in. Het regent af en toe nog flink, maar ja, dit is de laatste kans voor allerlei attracties. We gaan nog in de Splash, de kikkerachtbaan, en natuurlijk de Dragonfly, Jonathan's favoriet. Ik mag niet gillen, hij houdt zijn mond ook stijf dicht en we moeten onze handen de hele weg omhoog houden van hem. Ik mag hem niet eens vasthouden, dus de loslaatles is nog steeds niet ten einde. Help!



Om 4 uur maken we er een einde aan. We willen graag nog de camper leeghalen, schoonmaken en naar de stalling brengen voor het donker wordt en het is nog een klein uurtje rijden naar huis.
In de stromende regen gaan we naar huis, blijkbaar viel het in Duinrell nog wel mee, want onderweg wordt het niet eens meer droog.

Thuis wacht de wasmachine geduldig op de oneindige hoeveelheid vuile was die zich de afgelopen week heeft opgehoopt. Normaal was ik altijd wel een keertje tijdens de vakantie, maar nu heb ik dat niet gedaan en dat is te zien. Tegen dat ik daarmee klaar ben, ben ik waarschijnlijk wel weer toe aan vakantie!

De jongens hebben het enorm naar hun zin gehad, vooral in Duinrell natuurlijk. Ze vragen ook gelijk of we volgend jaar weer met de NKC meegaan en het antwoord daarop is een volmondig 'ja'. Het was een superweekend, heel goed georganiseerd, gezellig, en erg prettig geprijsd. Dus Duinrell: tot volgend jaar!







Reacties

Populaire posts van deze blog

Route des Grandes Alpes

  Op donderdag 5 augustus is het eerst tijd voor hard werk: huis helemaal schoon achterlaten i.v.m. logees in onze vakantie, laatste werk afronden, camper inpakken. Aan het eind van de middag zijn we klaar voor vertrek en is het zover: tijd voor ons rondje Route des Grandes Alpes in Frankrijk. We zijn bepaald geen Frankofielen, dus we hopen er maar het beste van. De keus is dit jaar op Frankrijk gevallen, omdat Duitsland op het moment van ons vertrek ontzettend moeilijk doet over coronatesten bij kinderen die geen coronapaspoort hebben. En dat geldt voor onze jongste. Het geluks-/pechvogeltje is de enige bij ons thuis die nog geen corona gehad heeft, en heeft in de tijd dat het in ons gezin heerste zoveel teststokjes in zijn neus gehad, dat hij vanaf toen categorisch weigert om zich ooit nog te laten testen. Een kind met ruggengraat dus! En omdat wij hem groot gelijk geven, moeten we onze vakantie daar een beetje omheen plooien. Geen coronatesten dus om ergens naar toe te mogen. Fran

Zomer in Zweden

Zoals altijd ondergaan onze reisplannen op het allerlaatste moment een radicale wijziging. In plaats van naar Polen, Slowakije en het Tatragebergte, de enige plek in Europa waar het deze zomer al steady wekenlang regent, vertrekken we op een bloedhete vrijdagmiddag richting Zweden. Al jaren willen we deze kant op, maar steeds werden we tegengehouden door slecht weer of gebroken benen. Nu grijpen we onze kans. Het is er mooi weer, het ligt op de route aangezien we onze kinderen in Drenthe moeten ophalen en we gaan ervoor! Na een warme rit pikken we de jongens op in Hollandscheveld en dan rijden we door naar camping  Wilsumer Berge , net over de grens in Duitsland. Het is een gigantisch park, waar iemand met een auto ons onze plek wijst. Eigenlijk houden we hier niet zo van, maar vooruit, voor een nachtje overleven we het vast wel. Na de afgelopen droge weken is het gras hier kurkdroog, de hemel diepblauw en tussen de bossen en heuvels lijkt het alsof we al heel ver weg zijn. De

Korte zomer, maar toch een mooi bergenrondje

 Dankzij een flinke intensieve periode van verbouwen en verhuizen is onze camper al maanden nauwelijks van stal gehaald. Gelukkig start hij zoals altijd bij de eerste tik als we hem eindelijk weer kunnen ophalen. En les 1 van onze nieuwe woning: nee, een camper onderaan een steile dijkafrit parkeren, volladen en dan weer willen vertrekken is géén goed plan. Gelukkig trekt de 22 jaar oude vertrouwde sterke dieselmotor uiteindelijk zichzelf de dijk toch wel op. We hadden ook niets anders van hem verwacht, zoals we hem kennen uit onze bergvakanties. We rijden vlot door naar Mönchengladbach, net over de grens in Duitsland. We vinden een plekje op  Camperplek Schloss Wickrath . Deze camperplek ligt weliswaar vlak naast de snelweg, maar daar hebben we niet al teveel overlast van. Hij ligt ook mooi aan een groot park. Dwars door dat park lopen we naar de stad, waar we heerlijk eten bij het Wickrather Brauhaus, om het begin van de vakantie te vieren. Het park zelf is ook echt een aanrader. Je