Vrijdag 14 juli
Op ons gemak maken we tussen de buien door camper en huis
klaar voor de vakantie. We gaan eerst naar Preston Palace om het 40jarig
huwelijk van opa en oma te vieren, daarna vertrekken alle mannen op weg naar
Passau en moet mama nog een weekje buffelen op kantoor. Volgende week zaterdag
komen we weer bij elkaar in Passau en dan gaan we 3 weken met z’n allen op pad.
Om 4 uur rijden we naar Prins Transport om te wegen. We
hebben helaas flink overgewicht, 3740 kg ipv 3500. Ondanks het uiterst
zorgvuldige inpakken en schrappen van alles dat niet echt noodzakelijk is voor
een leuke vakantie.
We vertrekken desondanks en rijden naar Oudewater. Daar ligt
vlak naast de IJssel een kleine camperplaats. Mooie locatie en eindelijk wordt
het ook nog mooi weer. We eten een restje groente van gisteren bij de camper en
wandelen daarna naar het dorpje voor een bakje patat. Onderweg komen we langs 3
pruimenbomen met rijke oogst. Mmm.. .. op de terugweg na nog een ijsje in het
centrum nemen we een paar bakjes pruimen mee.
We slapen heerlijk rustig op de gratis camperplaats, ondanks
dat de provinciale weg er vlak langs loopt. Maar ja, in de camper slapen wij
altijd heerlijk.
Zaterdag 15 juli
Na een buitenontbijtje in de zon rijden we richting het
oosten. We hebben nog niet echt een plan voor de dag. Onderweg bedenken we
ineens dat het wel leuk is om naar het openluchtmuseum in Arnhem te gaan.
Toevallig hebben we onze museumkaarten bij ons.
Als we er net zijn worden we gebeld dat oma een ongelukje
heeft gehad en haar enkel heeft gebroken. Alle plannen vallen acuut in het
water. Preston Palace wordt geannuleerd tot groot verdriet van de kinderen.
We kunnen nog niet bij haar langs dus gaan toch maar het
museum in. En dat is een grote aanrader. Het is heel groot en uitgestrekt.
Gelukkig rijdt er een ouderwetse tram rond.
In de Indische achtertuin krijgen we een lekker blad met
nasi. Er is een tentoonstelling over voetbalhelden, oude huisjes, een erg met
ouderwetse spelletjes, een speeltuin, doolhof, fabrieken… Thomas mag zelf een
touw maken, we kopen snoep in een ouderwets snoepwinkeltje, fietsen op een
velocipide… het kan niet op. Het is echt heel leuk en interessant allemaal.
Aan het eind van de dag rijden we naar Deventer, maar we
mogen nog niet op bezoek bij oma. We koken en eten in een woonwijk en gaan
daarna alsnog op bezoek.
Het wordt wel laat zo. Om half 10 komen we aan op camping De
kleine Lippe iets boven Deventer. Gelukkig worden we nog heel vriendelijk
ontvangen. De kinderen gaan snel even douchen en gelijk naar bed.
Wij zitten nog een hele tijd buiten. Het is zwaar bewolkt
maar niet koud en wel droog. Pas om 11 uur gaat het wat spetteren en verkassen
wij naar binnen.
Zondag 16 juli
We slapen uit omdat het zo laat was gisteren. Het is nog
steeds zwaar bewolkt en af en toe miezert het.
Na het ontbijt gaan de jongens naar de speeltuin naast de
camper. Wij wassen af en maken een praatje met de spraakzame vriendelijke
campingeigenaar.
Tegen de middag rijden we op zijn advies naar Luttenberg
waar een historisch festival aan de gang is.
Het blijkt een soort show van klassieke auto’s en tractoren
te zijn. Het leukste is de trekkerdans, waarbij 8 tractoren een soort dans
uitvoeren. Erg knap gedaan. De jongens vinden ook het racen met bestuurbare
auto’s op benzine erg leuk.
Hierna rijden we naar Vroomshoop voor de middagsamenkomst. Leuk
om hier weer eens te zijn.
’s Avonds is er bezoekuur in het ziekenhuis van Deventer
waar oma weer wat beter aanspreekbaar is. Omdat het dan toch alweer vrij laat
is rijden we in een kwartiertje door naar Bathmen. Bij sporthal De Uutvlog kun
je gratis overnachten met de camper. Een mooie plek in het bos. De jongens
kunnen nog even voetballen op de parkeerplaats en Daniel vindt weer allerlei
paddenstoelen. Groeizaam weer de laatste tijd met al die regen. We zijn de
enigen maar het gaat al weer snel regenen en het is heel rustig hier. Geen
hangjeugd te zien gelukkig. Sinds ons avontuur in Brunssum vorig jaar zijn we
wel iets huiverig voor dit soort plekken.
Maandag 17 juli
Na een rustige nacht worden we wakker met prachtig weer. We
rijden 12 km naar de Holterberg waar we lekker rustig buiten ontbijten. Daarna
maken we een leuke educatieve wandeling door het bos van Daantje Das. Allemaal
spannende opdrachtjes en spelletjes onderweg.
En dan is het moment van afscheid nemen aangebroken. De
mannen gaan verder op vakantie en mama gaat terug naar huis. Oma was toevallig
in de buurt en bij de oprit van de snelweg ontmoeten we elkaar voor de
overstap.
De camper rijdt oostwaarts en de Fiat Qubo westwaarts.
Helaas, niet iedereen heeft 6 weken zomervakantie.
De mannen rijden in een aantal rustige etappes richting
Passau. Ik werk de week uit en stap zaterdag op de trein naar Passau. Dat is
nog wel een gedoe. De avond tevoren ontdek ik dat de trein naar Utrecht niet
rijdt. De NS zet wel bussen in maar die doen er zo lang over dat ik veel
vroeger weg moet. Zo vroeg dat er uit ons eigen dorp nog geen bus gaat naar het
station.
Na lang bellen kan mijn ticket omgeboekt worden naar een
latere trein. Die heeft helaas wel slechtere verbindingen, waardoor de reis
veel langer duurt.
Met een overstap van een uur in Amsterdam (koffie aan het
IJ) en 2 uur in Frankfurt (picknick aan
de Main) kom ik eindelijk om half 9 's avonds helemaal verreisd aan in Passau.
Een vrolijk weerzien met alle mannen, heerlijk om ze na
bijna een week weer te zien!
We overnachten aan de Donau op een leuke gratis camperplek.
Het is heel laat voordat iedereen eindelijk slaapt. Nu is de vakantie ook voor
mij echt begonnen!
Zondag 23 juli
We slapen lang uit na de late avond en ontbijten buiten in
de zon.
Daarna gaan we binnendoor Oostenrijk in. Eerst door
heuvelachtig gebied met bossen langs de Donau. Op een gegeven moment verlaten
we de rivier en dan rijden we al snel door vlak landschap. In de verte zien we
de echte bergen al opdoemen.
Al snel rijden we ertussen. Het is mooi zonnig weer en
heerlijk om weer in de bergen te zijn. Dat hebben we vorig jaar in West
Frankrijk wel gemist.
Na een paar uur zijn de kinderen het wel zat. We pakken een
stukje snelweg om wat meer vaart erin te krijgen. Wel eng, we hebben wat overgewicht
en in Oostenrijk controleren ze daar schijnbaar streng op.
Maar het gaat goed. Bij Liezen komen we in de file en gaan
we er gauw af. Gelijk even goedkoop tanken voor 1 euro per liter. En een broodje eten op een parkeerplaats.
Zelf vinden we het ook jammer van het mooie weer. Iets
verderop zou in Gaishorn am See een camperplaats moeten zijn. Die is er
inderdaad en het is een prachtige. Hij ligt bij een zwemmeertje, met een mooie
speeltuin, een Kneippweg (blotevoetenpad), hele fijne gratis douches. En het is
heel rustig.
We zoeken een mooi plekje aan de rand en brengen de rest van
de middag door in en om het meer. Het water is erg koud maar het verfrist wel lekker.
Het blote voetenpad zorgt voor veel lol en de jongens vermaken zich prima in de
speeltuin.
Na het douchen gaan we naar het dorpje om te eten. We eten
heerlijk echt Oostenrijks in een dorpsrestaurantje. Als we klaar zijn is het
donker van de wolken en must, regent het flink en het onweert ook nog. Gelukkig
hadden we die bui letterlijk al zien hangen en jassen en paraplu’s meegenomen.
Nat maar veilig komen we even later thuis en dan kan het
hele spul gelijk naar bed. Alweer laat, maar ja, het is vakantie.
Maandag 24 juli
We staan voor ons doen ontzettend vroeg op, zodat we na een
uitgebreid ontbijt en het legen van alle tanks al voor 9 uur in de stromende
regen wegrijden. We hebben nog niet betaald, omdat we de beheerder gisteren
niet gezien hebben en laten maar geld achter in een envelopje in de brievenbus.
Vlot rijden we over de snelweg tot voorbij Graz. Onderweg
blijkt dat de ducttape waarmee het raampje vastzit dat eerder deze week kapot
is gegaan niet goed meer zit. Liggend in alkoof hou ik het raampje vast tot we
het op een parkeerplaats onder het dak van een tankstation beter kunnen
plakken. De hele weg blijft het af en toe losraken.
Bij Leibnitz, vlak voor de grens doen we boodschappen en
gooien we de tank nog even goedkoop vol. Vanwege het overgewicht rijden we tot
in Slovenië binnendoor verder. Gelukkig zijn we nergens in het strenge
Oostenrijk gewogen.
Pas ver in Kroatië wordt het droog. En dan is het gelijk ook
weer bloedheet. Het is wel zwaar bewolkt en we besluiten om deze dag in 1x door
de zure appel te bijten en door te rijden tot Zadar.
Tegen 5 uur vinden we een camping die niet in de boekjes
staat bij Seline, vlak voor Starigrad. We krijgen een plekje op de eerste rij,
bijna op het strand. De camping (Jaz) is prut verder maar de locatie geweldig. En we
betalen maar 25 euro per nacht!
Tijdens het koken nemen de jongens een frisse duik. En na
het eten wandelen we het kustpaadje wat verder af. Daar vinden we nog een heel
mooi fijn kiezelstrand, met een basketbalveld, speeltuin, fitnessparcours.
Alles perfect en nieuw aangelegd. Achter de camping ligt het mooie Nationaal Park Packlenica.
Tijdens de wandeling trekt het snel dicht en terug bij de
camper barst er al snel een enorm noodweer los. De lucht is pikdonker, het
flitst aan alle kanten, het stort uit de hemel en de donder rolt aan een stuk
door. Heel spectaculair, maar hopelijk eenmalig. Hiervoor hebben we natuurlijk geen
1500 km gereisd.
Dinsdag 25 juli
Met prachtig weer staan we alweer vroeg op. Daniel loopt een
rondje hard en dan ontbijten we buiten.
De dag brengen we door op het strandje voor de deur.
Zwemmen, snorkelen, vissen en picknicken.
Het is een ideaal kinderstrand, met kiezels, heel langzaam
aflopend, nauwelijks stroming of golfslag en het water heeft een lekkere
temperatuur.
Snorkelen is hier niet zo spannend. Het water is schoon maar
wel iets troebel door de zanderige ondergrond en de vele bootjes die in
en uitvaren in de baai. Er zwemmen ook niet zoveel vissen.
Aan het eind van de dag wandelen we een warme 1,5 km naar
Starigrad. Hier zijn wat supermarktjes en restaurantjes en we doen boodschappen
bij een Tommy. Tja als je moet kiezen tussen die en een Konzum is de keus wat
onze Tommy betreft snel gemaakt natuurlijk!
'S avonds eten we boontjes met rijst en sate, ons befaamde vakantiegerecht.
Als de wind gaat liggen worden we lekgeprikt, hoewel we nooit een mug zien of
horen. Vooral Jonathan is de klos. Onze lekkere zoete oliebol smaakt blijkbaar
heerlijk.
Woensdag 26 juli
Alweer een relaxed dagje. Daniel vangt met zijn harpoen een
flinke harder. Die gaat binnenkort op de bbq!
De jongens vinden een paar rotsen waar ze vanaf kunnen springen.
De zee biedt hier verder niet veel actie in de vorm van golven dus dit is wel
leuk voor ze.
We doen verder vrij weinig. Lekker luieren….
S avonds gaan we eten bij restaurant Markos in Seline, het
dorpje ten zuiden van ons. Kwartiertje lopen ongeveer en we eten hier
verrukkelijke pizza aan het water. Met een ijsje in de hand wandelen we terug.
Ik heb Thomas beloofd om de ruïne verderop nog te gaan bekijken
dus wandelen we nog even door richting Starigrad over het zeepad. Hier staat
een oude ruïne van een soort uitkijktoren of burcht. Een leuk wandelingetje nog
zo voor het slapengaan nu het wat koeler wordt. En daar slapen de jongens goed
op!
Donderdag 27 juli
We vertrekken al vroeg voor het ontbijt richting Zadar. Het
idee is om in de oude stad ergens een uitgebreid ontbijt te scoren.
Zadar is toch wel een eindje rijden nog en het is al bijna
10 uur als we de stad in wandelen. Je kunt hier heel praktisch parkeren op een
grote boulevard die om het eeuwenoude ommuurde stadscentrum is aangelegd. Heel
handig! Je wandelt dan zo de stadspoorten door.
Maar nergens vinden we een ontbijtrestaurant. Uiteindelijk
halen we dan maar gewoon broodjes bij een bakker met een kop koffie. Ook
lekker.
Zadar zelf is mooi en oud. Heel netjes gebouwd, met keurige rechte smalle straatjes en pleinen en gladde oude vloeren. Net alsof het pasgeleden zo is aangelegd voor de toeristen bijna.
Er is ook een mooie kleurrijke (permanente?) markt. Hier kopen we vast wat groente en fruit.
De jongens zeuren ons gek om nieuwe voetbalshirts maar die krengen zijn nog wel aardig duur. Voor 3 stuks moeten we zomaar 380 kuna op tafel leggen, toch ca 50 euro. En wij vinden die shirts nog lelukk ook (net ouderwetse tafelkleedjes, zulke geblokte). Dus niet…
Na het sightseeing rijden we de kustweg verder af richting Sibenik. Weken later herinneren we ons ineens dat we heel het zee-orgel vergeten zijn in Zadar. En dat is juist een van de leukste attracties blijkbaar. Dom dom dom. Nu moeten we nog een keer terug (wat een ramp, haha).
We doen nog flink inkopen bij een grote Lidl, er zitten hier rondom Zadar gigantische supermarkten.
We doen nog flink inkopen bij een grote Lidl, er zitten hier rondom Zadar gigantische supermarkten.
Het is wel even zoeken naar een camping met een plekje maar uiteindelijk belanden we alweer op een prachtlocatie. Net buiten Pakostane, op Kamp Korina. We staan hier tweede rij met ruim zeezicht op een prachtig blauwe zee. Klein strandje van kiezels, schitterend splinternieuw sanitair, gratis goede wifi. De camping kost voor ons E 37,50 per nacht. Niet goedkoop maar gezien de locatie heel netjes. Het enige dat hier nog een beetje ontbreekt is begroeiing omdat de camping nog vrij nieuw is. Weinig schaduw dus maar gelukkig waait het behoorlijk.
De eigenaresse is ook nog heel vriendelijk, wat niet echt standaard is in Kroatië. Vaak zijn de mensen hier best stug en komen ze nogal nors over. Maar zij maakt vrolijk een praatje en is erg gastvrij.
De zee is heerlijk. Lekker van temperatuur, flinke golfslag wat de jongens erg leuk vonden en er staan gratis strandstoelen van de camping ter beschikking. Het bevalt ons hier direct erg goed.
'S avonds gaan we bbqen maar dat blijkt al gauw niet te mogen
op straffe van maar liefst 5000 euro boete! Er zijn hier pas grote bosbranden
geweest dus men is nu erg voorzichtig. We maken gelijk de bbq uit en bakken de
kip dan maar verder in de pan. Ook lekker.
'S avonds laat komt er nog een grote Franse camper aan en die
rijdt heel lomp met zijn fietsendrager een dikke deuk in de camper van onze
Sloveense achterburen. Gelijk enorme ruzie, politie erbij en dreigementen. Gelukkig
sluiten ze later nog wel enigszins vrede. Dan kan iedereen toch nog rustig
slapen onder een rijke sterrenhemel .
Vrijdag 28 juli
Een relaxdagje aan het strand staat gepland. We willen hier
voorlopig wel blijven. Het is hier heel mooi en lekker rustig s nachts.
Helaas vallen onze plannen al vroeg in het water door een overlijdensbericht.
Daniel zal hierdoor terug moeten naar Nederland.
De snelste route is via het vliegveld van Split, hier ruim
100 km vandaan.
We boeken direct een vlucht maar weten nog niet goed hoe we
het verder zullen doen. Ik wil eigenlijk het liefst hier blijven, maar het is
waarschijnlijk praktischer om met de hele camper die kant op te gaan.
We hoeven nog niet direct te vertrekken dus we kunnen er nog
even over nadenken. Na de koffie voor de schrik wandelen we over het strand naar
het dorpje Pakostane. Het is echt
vlakbij. Een leuk toeristisch dorpje met souvenirwinkels, veel restaurantjes en
excursiekraampjes. We informeren naar de mogelijkheden om een boot te huren. Dat
kan hier mooi, omdat hier heel veel eilandjes voor de kust liggen. Het schijnt
een prachtig vaargebied zijn.
Met een ijsje in de hand slenteren we terug en dan is het de
hoogste tijd voor een frisse duik. Tot enorm plezier van de kinderen huren we voor
40 kuna een uur een waterfiets mét glijbaan. Dikke pret natuurlijk! Vooral
Jonathan vroeg daar al dagen om sinds hij er voor het eerst ergens een zag liggen.
Ze vinden het geweldig!
Daarna blijven we op het strand om de rest van de middag te
zwemmen, snorkelen en zonnebaden.
Na een frisse douche wandelen we weer naar het dorpje. Eerst
reserveren we een bootje voor zondag, daarna gaan we lekker eten in restaurant
Laterna aan de haven. De pizza’s van de kinderen zijn hier zo groot dat we in
totaal nog een hele overhouden die we in een doos mee mogen nemen. Maar van de
mixed grill die Daniel en ik delen blijft geen kruimel liggen.
Bij thuiskomst willen de jongens eens in de nieuwe blauwe
pop-up tent slapen. Dat mag wel, maar het blijft wel lang bal daarbinnen.
Ik zoek intussen naar de mogelijkheden voor een taxi naar
het vliegveld of campings daar in de buurt. Maar beiden vallen niet mee. De
taxi is erg duur en campings zijn er niet veel volgens internet. En wat er zit
is vol. Morgen nog maar eens zoeken.. wat zijn we nu blij met de goede WiFi
hier!
Zaterdag 29 juli
En weer een relaxdagje. Na het ontbijt draai ik een was en
doe nog een flinke handwas omdat lang
niet alles erin past. De was doen is hier wel lastig omdat de eigenaresse de
deur van het washok moet openen maar ze is er maar 2x per dag.
Tijdens de was doen we een potje Kolonisten van Catan met z’n allen. Altijd
leuk.
Als de was eindelijk hangt zijn we zelf wel toe aan een was
en duiken we de zee in. De rest van de middag zijn we op het strand en in de
zee te vinden. Het water is verrukkelijk
warm en helder en er zijn lekkere golven. Het is heel warm dus je moet in het
water of de schaduw blijven.
Aan het eind van de middag wandelen we naar het dorpje om
een sladoled oftewel ijsje te halen. De jongens eten een flink ijs terwijl wij
met een biertje op een terrasje uitpuffen van de inspanning. Zo aan het eind
van de middag is het echt heel warm.
Eenmaal weer thuis blijkt dat het gehakt voor de macaroni de
warmte niet overleefd heeft. De koelkast kan met deze temperatuur niet genoeg
koelen. Dat was al te merken aan het drinken maar het vlees heeft het dus ook
niet overleefd.
Wat balen zeg, nu moeten we weer uit eten. Deze keer gaan we
naar het restaurant van de buren camping Nordsee. Heel toepasselijk die naam
maar niet heus. We zitten pal aan het strand met ook nog uitzicht op onze eigen
camper. Wat een lekker plekje hier.
Na het eten maken we nog een praatje met onze Oostenrijkse
buren die een zelfde soort Carthago camper hebben als mijn ouders. Van hen
horen we dat Oostenrijk inderdaad toch erg strenge op gewicht. Via de Brennerpas komen we de minste meetpunten tegen vertellen zij.
Het blijft nog lang warm en de hemel is helder. We zien
vanuit onze luie stoel vallende sterren over ons heen schieten. Heerlijk hoor
vakantie.
Zondag 30 juli
Vandaag is de grote dag. De wekker gaat al om half 8 en om
half 9 zijn we in het dorp waar we een bootje gehuurd hebben.
Het is een mooi bootje van 5 meter lang met een kajuitje en
een fijn zonnedak.
We varen de haven uit in de richting van het grootste eiland
hier voor de kust. Daarachter worden soms dolfijnen gezien.
En inderdaad zien we al vrij snel een groepje van 3
dolfijnen zwemmen. Supergaaf!
Het is een beetje bewolkte dag maar nog steeds warm dus we
ankeren op diverse plekken om te zwemmen en te vissen. Daniel vangt met zijn
harpoen 2 vissen. De kinderen doen niets liever dan van de boot springen in het
heldere water. Ook Jonathan is niet te stoppen en maakt zelfs als eerste een
salto.
Het is weer een heerlijke dag. In de middag meten we aan in Vrgada,
een dorpje op het gelijknamige eiland dat min of meer tegenover de camping ligt.
Hier drinken we wat kouds en de jongens krijgen een ijsje.
Als we daarna nog even stoppen om te zwemmen zien we weer
dolfijnen. Ik was zelf net aan het snorkelen en vroeg me eigenlujk net af hoe
het zou zijn om een dolfijn te zien door je duikbril toen ik werd geroepen. Ze
waren nog wel 50 meter weg maar toch…. Spannend!
De jongens surfen om de beurt op hun knieeen op een plankje
mee achter de boot. Met 15pk krijgen we best een flinke vaart. Dikke lol
natuurlijk.
Om 6 uur moeten we de boot helaas weer inleveren. We zijn
net op tijd terug en gaan gelijk wat eten in het dorp. Weer zijn de pizza’s te
groot dus morgen hebben we weer koude pizza als lunch. Helemaal niet erg
natuurlijk! Deze etentjes kosten ons meestal 300 tot 350 kuna, met 5
hoofdgerechten (ze kennen hier bijna
nergens kindermenu) en 5 drankjes. Dat is ongeveer 50 euro. Het is hier wat duurder
dan 2 jaar geleden op Cres maar nog niet zo duur als NL. En de porties zijn
zeker niet zuinig!
De jongens zijn ‘kapotmoe' zoals ze zelf zeggen en zonder
veel protest liggen ze er op tijd in, tussen 8 en half 9. Zelf zijn we ook moe.
Maar wel weer een geweldige ervaring rijker.
Maandag 31 juli
Ja ook op vakantie bestaan ze blijkbaar…. Zo’n echte
maandag. Waarop alles verkeerd loopt.
Bij het opstaan is het al niet zo’n leuk idee dat we Kamp
Korina moeten verlaten. Bij Camping Seget hebben we nog steeds geen bevestiging
van de zekerheid van een plekje. We hebben ze al 5 x gebeld en elke keer moeten
we morgen of over een uur maar terugbellen. Op hoop van zege rijden we toch
maar die kant op. Morgen vliegt Daniel even terug naar NL vanaf Split. Een
taxiretourtje kost bijna evenveel als het vliegretour. Een auto huren kost net
zoveel en zelf 2x heen en weer rijden is ook geen optie. Het is ongeveer 1,5
uur rijden. Dus verkassen we richting Split.
Het is wel een prachtige route. In het begon heel even
spannend omdat we per ongeluk een onverharde weg nemen, maar gelukkig komt de
camper heelhuids over de kiezels.
Het is ongelofelijk heet, bij stilstand loopt de
binnentemperatuur op tot 45 graden. Zonder airco, met zoveel mogelijk ramen
open is het rijdend net te doen.
Intussen zit ik onderweg constant te appen met kantoor waar
iets fout dreigt te lopen.
Na de boodschappen pauzeren we onderweg aan een prachtig
strandje in een blauwe baai. Schitterend hier, deze route tussen Sibenik en
Primosten.
Bij Trogir missen we in eerste instantie de afrit naar
Seget. We zien op de kaart nog een campingtekentje vlakbij het vliegveld in Kastel
Stari. Na lang zoeken vinden we de oude onooglijke camping wel maar hij is vol.
Toch maar terug naar Seget dan. Daniel wil dwars door Trogir maar dat blijkt
een slecht idee. Een grote file hier. Toch maar terug naar de grote weg ook al
is dat ver om. Rijdend is het qua temperatuur in elk geval beter vol te houden.
Op Seget hebben ze nog precies 1 plekje. Zonder schaduw in
de blakerende zon maar wel een beetje
zeezicht. Het is een volle drukke camping. Wel pal aan zee dus dat is fijn. Het
sanitair is ook mooi en er is gratis wifi. Nou ja, gratis…. De camping kost 50
euro per nacht dus dan mag het ook wel.
We installeren ons, het is wat krap omdat de buren 1,5 meter
van onze toch al krappe plek inpikken. En dan is het hoog tijd voor een frisse
duik. We zijn allemaal narrig van de warmte en het gerij en gezoek.
Het strandje is smal
maar met fijne kiezels en palmbomen, de zee is heel blauw maar wel wat troebel
doordat er hier ook veel golfslag is. Het water is niet koud, je kunt hier lang
zwemmen voordat het te koud wordt.
We koken zelf en na het eten mogen de jongens nog even
zwemmen. Daarna wandelen we nog even naar het haventje van Seget Donji naast de
camping. Hier zitten wat restaurantjes. Verder is hier niet veel te doen.
Gelukkig zit er een supermarktje op de camping zelf.
Na het wandelen en een ijsje is het hoog tijd om naar bed te
gaan. Het is alweer heel laat en nog steeds veel te warm eigenlijk. En komende
dagen wordt het nog heter.. .. zucht.. .
Dinsdag 1 augustus
We doen rustig aan. Op de camping zit een complete
buurtsuper dus we kunnen lekker alles halen wat we nodig hebben.
Onze Franse buren vertrekken en na overleg met de receptie
mogen we hun plekje hebben. Dat is iets groter en er staat een boompje dat wat
schaduw biedt. Heel fijn.
We huren ook een koelkluisje omdat de koelkast van de camper
absoluut niet bestand is tegen deze temperaturen. In zo’n kluisje is het
ijskoud dus drinken en vleeswaren blijven er heel goed koud.
We zwemmen nog een tijdje en lunchen in de schaduw. En dan
moet Daniel naar Nederland. Hij neemt een taxi naar het vliegveld en wij
vluchten gelijk terug naar zee. Alleen in het water of de airco is het uit te
houden.
De rest van de middag blijven we zwemmen. Om 4 uur komt het Transaviatoestel
van Daniel overvliegen en we zwaaien hem na.
's Avonds gaan we uit eten op de camping. Simpel maar niet
duur dus prima voor ons. Ik probeer de kinderen op tijd in bed te krijgen maar
het is zo warm dat het lastig voor ze is om te gaan slapen. Zelfs met alles
open blijft het binnen heet en benauwd.
Woensdag 2 augustus
We zijn al vroeg wakker en staan ook al vlot op. Ontbijtje
in de schaduw gelukkig en dan nog even een was draaien. Die
droogt hier wel lekker snel
Tot half 1 blijven we daarna zwemmen. Daarna gaan we terug
naar de camper om te eten en een tijdje uit de zon te blijven. Het is echt
kiezen uit twee kwaden. Ofwel in de zon maar ook koeler in de zee. Ofwel in de
schaduw maar smelten van de hitte. Het is buiten 42 graden en binnen 40 volgens
de sensor van de camper. Vreselijk. We voelen ons allemaal beroerd.
Om 3 uur kiezen we eieren voor ons geld en duiken we het
water weer in. Dik ingesmeerd, maar verbranden is bijna niet te voorkomen.
Eind van de middag gaan we douchen en dan pakken we de taxiboot
naar Trogir. Een leuk ritje over het water naar de oude stad. We stappen midden
op de boulevard uit en zien direct Daniels terugvlucht overkomen. Mooi, die is
dus op tijd.
Jonathan spot een speeltuin en daar leven ze zich even uit.
Via de boulevard wandelen we naar het busstation maar daar blijkt dat het nog
wel even kan duren. Er is een groot ongeluk gebeurd onderweg dus de bussen
hebben veel vertraging. Samen met de jongens struin ik door het doolhof van
smalle straatjes van Trogir om de tijd te doden. Het is een mooi eeuwenoud
stadje met een prachtig centrum. En stampvol toeristen. Je kunt er over de
hoofden lopen.
Uiteindelijk belt Daniel dat hij bij de kerk is omdat hij
een lift heeft gekregen. We vinden elkaar snel ondanks de drukte en het is heerlijk
om weer compleet te zijn!
Hoewel het al heel laat is gaan we nog uit eten aan de boulevard.
Peperduur zijn de restaurants hier en ook weer propvol. Maar ja, we moeten wel
vieren dat we weer verder kunnen met onze vakantie natuurlijk. Tijdens het eten
valt Jonathan aan tafel in slaap. Zelfs voor een ijsje wordt hij niet wakker.
De andere jongens zijn ook kapot. Om 11 uur zitten we in de taxiboot terug en
niemand vindt het erg om naar bed te gaan.
Wij zitten nog wel heel lang samen buiten omdat het nog zo
warm is en omdat we veel bij te praten hebben. Even overwegen we om buiten te
gaan slapen maar dat is toch wel onhandig. We hebben ook geen echt geschikt
luchtbed.
Uiteindelijk slapen we dus toch binnen in ons zweterige
warme bed. Als we naar bed gaan is het al na twaalven en nog steeds ruim 30
graden. Pas vroeg in de ochtend zal het wat afkoelen naar 26 graden volgens
weeronline. Pfff….
Donderdag 3 augustus
We zijn al vroeg wakker nadat Jonathan uit bed gevallen is
die hebben we gisteravond gemakshalve bij Thomas in het middenbed gelegd omdat
de alkoof te benauwd was. Maar dat is blijkbaar toch wat krap.
Voordeel is dat we ook vroeg opstaan en klaar zijn. Na het
inpakken gaan we nog even lekker zwemmen en douchen en dan zijn we nog steeds
om kwart voor 11 op pad.
We rijden richting het noorden en besluiten onderweg dat we
nog wel een paar dagen naar het eiland Pag kunnen. Dat ligt iets ten noorden
van Zadar. Vanuit het zuiden kun je er heel handig met een brug komen. Het is
een bizar landschap. Het zuiden is volledig kaal en droog en lijkt wel een
steenwoestijn. Er wordt ook zout gewonnen.
In Pag doen we boodschappen en dan rijden we verder door. Richting
het noorden wordt het groener en mooier. We rijden een paar grote campings
voorbij.. de jongens zouden dat wel willen maar het is toch veel te heet voor
ze om naar animatie of speeltuin te gaan. En wij vinden die campings vreselijk.
Uiteindelijk zien we iets voorbij Novalja een bord richting
een onbekende camping, Kamp Navis. Het blijkt een splinternieuwe camping te zijn,
net 4 weken open en nog niet zo bekend. We vinden een plekje op de tweede rij
met prachtig zeezicht. Heel handig hebben ze hier op veel plaatsen een soort
houten pergolas neergezet voor schaduw want er is weinig begroeiing. Op het
strand staan mooie vaste hout/rieten parasols. Samen met de turquoise zee,
blauwe lucht en witte kiezels geeft dit een idyllisch en uitermate tropische
uitstraling.
We installeren ons en lunchen wat aan de late kant. Dan is
het de hoogste tijd voor een duik. De zee is lekker warm en zeer helder hier.
Je kunt hier ook prachtig snorkelen. Er is van alles te zien. Vissen, zee
egels, heremietkreeften, een zeester,
zelfs een zeepaardje. Er is nauwelijks golfslag en het is heel rustig. Echt
genieten hier!
Het avondeten is een wat onsamenhangend geheel van
knakworst, boontjes, maïs, brood en gebakken ei. We hadden stiekem gehoopt dat
we op de camping iets konden afhalen maar hier is niets.
Gelukkig bieden onze Nederlandse buren aan om wat
boodschappen mee te nemen want hier zijn zelfs geen broodjes voor het ontbijt
te koop. Fijn, zulke behulpzame mensen.
Deze nacht willen we wel echt buiten gaan slapen. Het is nog
net zo warm als gisteren en het lijkt ons wel spannend.
Vrijdag 4 augustus
Uiteindelijk hebben we toch maar binnen geslapen. Het was
wel heel warm.
Nog voor het ontbijt nemen we de eerste duik om het
nachtzweet af te spoelen. Daarna
installeren we ons in de schaduw van een van de aanwezige rieten parasollen en
brengen we de dag zwemmend en relaxed door. Om de beurt snorkelen, met de
jongens spelen, vissen, zelfs slapen. Heerlijk!
Thomas vangt een zeester met zijn blote handen en ook
Jonathan waagt zich aan het snorkelen. Hij vindt het wel moeilijk maar hij is
verrukt van alles wat er onder water te zien is.
Hij oefent ook veel met het zwemmen zonder bandjes.
Levensgevaarlijk want hij kan het maar nauwelijks maar als wij er bij zijn mag
het wel. Onze buurvrouw die kleuterjuf is vindt hem erg slim voor zijn
leeftijd. Hij praat ook wel vaak met moeilijke woorden en kan enorm redeneren.
Ook verkondigt hij bloedserieus de grootst mogelijke onzin, steevast gevolgd
door: echt waar hoor.
'S avonds eten we weer wat makkelijks. Wel uit de oven
waardoor de binnentemperatuur nog wat verder oploopt. En het was al niet koud.
Deze nacht gaan we wel buiten slapen. Het is er warm zat voor, maar echt lekker slapen is het niet.
Heel onrustig vanwege alle geluiden, het gekriebel van insecten, het
felle licht van de maan…. Niet echt voor herhaling vatbaar.
Zaterdag 5 augustus
Na een kort nachtje worden we al vroeg wakker van de felle
zon die in onze ogen schijnt en ons uit bed brandt.
Omdat het brood op is en hier geen bakker komt moet ik
pannenkoeken bakken voor het ontbijt. Lekker
warm zo binnen.
Nadat alles is opgeruimd nemen we allemaal nog een lekkere duik.
Op het strand staan douches dus dat is makkelijk voor naderhand. Om
half 11 zijn we klaar voor vertrek. Het is een dure camping, ruim 50 euro per
nacht. Ondanks de mooie locatie en de rust vinden wij dat momenteel nog teveel.
De camping is pas 4 weken open en wordt nog volop ontwikkeld. Er is mooi
sanitair, de pergolas zijn ideaal, net als het strand, de parasols en de
stranddouches. Maar er is nog geen Wi-Fi, geen restaurant, zelfs geen
winkeltje. De camping was nu nog vrijwel leeg maar als hij vol is lijkt ons het
sanitair ook wat weinig. En tenslotte worden we nog een paar euro afgezet. De
opgegeven prijs is in euro, maar wij moeten betalen in kuna omdat we nauwelijks
euro’s bij ons hebben. Met card betalen kan nog niet. De jonge vriendelijke
eigenaresse rekent een belachelijke koers. Daardoor wordt de afgesproken 47 euro
per nacht uiteindelijk ruim 50. Jammer…. De camping heeft zeker veel potentie
door de geweldige locatie en de vriendelijke eigenaresse maar dit laat een nare
smaak achter.
We mogen nog wel de hele dag blijven maar moeten nu in elk
geval eerst boodschappen doen. En daarna willen we nog even op een van de
noordelijker gelegen campings kijken.
In Novalja zit een enorme supermarkt waar we flink inslaan,
want vrijwel alles is op. We rijden ons bijna klem in het drukke stadje maar
gelukkig blijft de chauffeur zoals gewoonlijk een stuk cooler dan de
bijrijdster. Novalja is niet geschikt om met een camper door te rijden!
Daarna kijken we eerst op camping Drazica. Maar deze is niet
zo handig voor campers. Erg smal en steil en kleine plekken met veel bomen.
Lastig manoeuvreren dus. Bovendien
hebben weinig plaatsen zeezicht.
Door naar Skovrdara, 1 km verderop. Hier hebben we zoveel
mazzel. De allermooiste plek van de camping is toevallig 1 dag vrij. En die
mogen wij! Helemaal vooraan, met full sea view, zo ver als je kijken kunt.
Ongelofelijk. Steeds als we denken dat we nooit meer zo'n mooie plek krijgen
wordt het nog beter. En dat voor maar 200 kuna in het allerhoogste hoogseizoen!
Het is wel erg warm want we hebben geen schaduw maar we
zwemmen toch meestal. Je kunt hier prachtig snorkelen weer. De zee is heel
rustig. Er is geen strand maar wel een springblok en zelfs een pierenbadje dat
automatisch met elke golf ververst wordt. Ideaal.
De jongens vermaken zich ook nog uren met een oude half
afgescheurde surfplank die ze vinden. Alweer genieten.
S avonds krijgen we wel wat schaduw van de bomen naast ons.
We moeten zelf koken want ook hier is verder niets. Zelfs geen stroom. Maar wel
broodjes s ochtends! En de koelkast blijkt het op gas stukken beter te doen. Tip: het rooster aan de buitenkant kan er ook af en dat scheelt ook nog iets. Alles blijft en wordt keurig koud, ondanks de ruim 40 graden van vanmiddag.
Na het eten hebben we het alweer zo warm dat we gelijk weer
gaan zwemmen. Lekker ff afkoelen. In het water genieten we van een prachtige
zonsondergang als toetje.
Daarna douchen, opruimen,
afwassen en naar bed. Rust!
Zondag 6 augustus
Onze laatste ochtend in Kroatië breekt weer warm en zonnig
aan. Als we de camper uitstappen voor onze pre-ontbijtduik zien we een groepje
dolfijnen voorbijzwemmen. Langslaper papa kan ze zelfs vanuit bed bekijken! Wat
een prachtig afscheidscadeau van Kroatië !
We koelen af van de nacht in de heerlijke zee en dan zijn er
verse broodjes. Zelfs croissantjes en heerlijke stevige grote bollen. Daarna
ruimen we vast zoveel mogelijk op en en moet er nodig weer gezwommen worden. We
hebben de plek tot 12 uur en buiten die tijd volledig uit. Na een frisse douche
rijden we precies op tijd weg van Skovrdara en zijn vriendelijke eigenaar.
We varen met een ferry voor 250 kuna terug naar het
vasteland. Er varen er 2 constant heen en weer voor een ritje van een kwartier
dus al passen we niet op de eerste, toch hoeven we niet zo heel lang te
wachten.
Na de overtocht wacht een mooie maar lange en langzame
slingerende route over de Jadranska Magistrale naar Rijeka. Onderweg lunchen we
nog uitgebreid in een wegrestaurant om de laatste kuna op te maken. Eenmaal bij
Rijeka besluiten we om via Tolmezzo, de Plöckenpass en de Grossglockner te
rijden. Plan A was eigenlijk via de Dolomieten maar daar zijn juist
modderstromen geweest. De A10 in Oostenrijk is erg druk en saai en op de Nebenstrecke zijn ook aardverschuivingen. Alles door extreem slecht weer maar
de komende dagen zou het beter moeten
zijn.
Heel vlot rijden we richting Trieste en dan door naar Udine.
Onderweg in Slovenië stoppen we nog even om van de frisse lucht te genieten. Het
is hier 24 graden in een bos. Wat heerlijk! We gooien even alles open. Uit
de kastjes komt nog zware warme lucht. Onze longen komen helemaal bij na al die
dagen van hitte.
In Italie nemen we de tolweg en dan gaat het snel. Het is
rustig, ook bij de grensovergangen. We strijken om half 8 neer op een mooie
gratis camperplek in het dorpje Tarcento.
De lucht is dreigend zwart. We kunnen nog net even bij het riviertje naast de
plek kijken en dan vallen de eerste
spetters al. Binnen een paar minuten hoost het. Daarbij nog een gigantisch
onweer en we weten dat we bij de Alpen zijn gearriveerd.
Als het wat droger wordt maak ik met de jongens nog een
klein wandelingetje langs de rivier. Vooral Jonathan moet dringend uitgelaten
worden. Alles bij elkaar zijn we toch ruim 7 uur onderweg geweest.
Maandag 7 augustus
We slapen heerlijk op de parkeerplaats en bij het opstaan is
het weer stralend mooi weer. We besluiten hier niet te ontbijten tussen de
honden die hier worden uitgelaten. 20 km verderop komen we langs het Lago di
Cavazzo. Hier ontbijten we in alle rust op een bankje aan een knalblauw meertje.
Er is ook nog een leuke speeltuin dus uiteindelijk
blijven we nog best lang plakken.
Daarna vervolgen we onze weg naar Tolmezzo en de
Plöckenpass. Spannend, maar de camper en chauffeur kunnen het beiden met gemak
aan. Op de top van de pas maken we een kort wandelingetje op het pad naar een
museum. We bereiken het museum niet maar het is toch wel een leuk tochtje met mooi uitzicht en lekker klimwerk voor de jonge honden.
Op de Gailtalsattel, een wat lagere pas tussen Kötschach
Mauten en Oberdrauburg lunchen we. Hier zit een prachtige camperplek maar het
is nog wat vroeg om te stoppen. We onthouden hem voor de volgende keer.
We rijden door naar Lienz en dan het Mölltall in. In
Grosskirchheim zien we een bordje naar een waterval. Altijd leuk en de jonge
honden moeten nodig weer uitgelaten worden. Het is best een wandeling maar erg de
moeite waard. Prachtige waterval en een leuk pad aan het eind. Daar zijn die
Oostenrijkers wel goed in, vinden wij. Mooie wandelingen, goed aangelegd en
bewegwijzerd, met infobordjes, bankjes en kinderdoedingen erbij. Goed geregeld!
Drijfnat van de nevel bij de waterval wandelen we terug.
Gelukkig is het mooi weer en niet koud.
We besluiten te overnachten op de camperplek bij Restaurant
Schlosswirt in hetzelfde dorp. Het kost eigenlijk 8 euro per nacht maar als we er ook gaan eten hoeven we niet te
betalen volgens de campercontactapp. Volgens de restaurantdame moet dat wel, maar uiteindelijk wordt ons toch niets in rekening gebracht. Tja...
De camperplek ligt wel vlak aan de weg, dus er is wel wat
geluid te horen. Het restaurant is wat klunzig. Eerst duurt het heel lang
voordat er überhaupt iemand aandacht geeft en we de menukaart hebben.
Vervolgens krijgen we te weinig bestek, te weinig servetten, wat wordt opgelost
door een servet in tweeën te scheuren (door de ober!). Het eten is wel lekker al
zijn de porties niet groot.
Als de zon rond 7 uur achter de bergen verdwijnt wordt het
snel koud. Na het eten zitten we nog wel even buiten maar de lange broeken en
vesten moeten inmiddels wel opgegraven worden. Even wennen weer! Om half 10
zitten we binnen voor de kou ipv puffend in de warmte.
Dinsdag 8 augustus
Bij het opstaan is het nog wat bewolkt maar als we buiten ontbijten
trekt de lucht al snel open en belooft het weer een mooie dag te worden.
Vandaag gaan we de Grossglockner over. Wel spannend of de
camper het aankan maar de Plöckenpas ging ook goed.
Voor maar liefst 35,50 kopen we een dagticket. Dan mag je de
pas over en krijg je toegang tot enkele bezoekerscentra, musea, themawandelingen
en speeltuinen onderweg. We hebben er de hele dag voor uitgetrokken dus dat
komt mooi uit.
Van zuid naar noord is de rit bergopwaarts kort maar steil.
De camper heeft er geen enkele moeite mee. We nemen de extra afslag naar de
Franz Jozef Höhe. Hier kun je het best de besneeuwde top van de Grossglockner
zien. Helaas ligt alles op deze hoogte nog in de mist.
Iets lager ligt een stuwmeertje met een mooie waterval waar
we even uitstappen om te wandelen. Het water is helderblauw en ijzig koud.
Bij stopplaats Schöneck pauzeren we ook. Hier is een leuke
speeltuin en een terrasje waar wij koffie drinken. Er is ook een mooie korte
botanische wandeling en een infohuisje over bloemen en insecten. De bijtjes en
bloemetjes zeg maar ;)
Verder naar boven stoppen we nog een paar keer voor het
uitzicht. Tot onze verrrassing kunnen we ook nog ergens met een kabelbaan naar
2600 m hoogte op de Schareck. Voor 24 euro hebben we een familieretour. De jongens
zijn dol op kabelbanen dus gaan we natuurlijk. Boven is het frisjes. Soms
schijnt de zon en hebben we kilometers prachtig uitzicht en 10 tellen later
zijn we weer in dichte mist gehuld. De wolken jagen voorbij.
De besneeuwde Grossglockner zelf zien we nauwelijks maar
verder is het uitzicht prachtig. Hierboven kun je tientallen toppen van 3000m+
zien.
Beneden warmen we op met een cupasoupje (handig, een camper
mee) en dan rijden we de pas zelf over die maar iets verder ligt. Aan de andere
kant van de tunnel is het ook mooi weer (dat is niet altijd zo) en er ligt een
klein beetje sneeuw. Dat vraagt natuurlijk om sneeuwballen!
Vanaf hier begint de afdaling. Inmiddels tikt de klok snel
verder. We laten de afslag naar de Edelweissspitze met spijt links (rechts
eigenlijk) liggen. Er is gelukkig genoeg te zien. Aan deze kant hebben de
toppen veel meer sneeuw omdat je nu tegen de noordkant aankijkt.
We stoppen ook nog bij de Alpine Natur Schau. Hier is een
mooie tentoonstelling over alleelei natuurfenomenen in de alpen en een docu
over marmotten te zien. De kinderen zijn heel geïnteresseerd ondanks de lange
rit. We stoppen natuurlijk om de haverklap dat scheelt. 18 jaar geleden hebben wij samen
op 1 dag de Gerlospas, Krimmler Wasserfälle en de Grossglockner bezocht.
Gekkenwerk eigenlijk. Dit is veel leuker.
Na de tentoonstelling gaan we wel in 1x door. Amper remmend,
met loeiende motor stuiven we de berg af. Pas als we achter een zenuwachtige Duitser komen te hangen moeten de remmen aan het werk. Helaas want zo goed is
dat niet voor ze.
Beneden ruiken we een doordringende brandlucht. Toch
overbelast? Kan haast niet, zo weinig zijn ze gebruikt. Het blijkt onze voorganger te zijn. Als hij afslaat
ruiken we al snel niets meer. Er staan
hier sowieso best veel auto’s stil. Een cabrio met open motorkap en een emmer
water erbij, mensen die vertwijfeld naar hun remschijven kijken. Maar ons Hymertje en zijn chauffeur hebben weer prima teamwerk geleverd.
In Bruck doen we boodschappen. Het is hier warm en zonnig en
het idee was om een camping in Zell am See te nemen. Nog even zwemmen, douchen, bbqen, want dat kon
de afgelopen weken niet.
Maar alles zit stampvol. Het wordt later en later. We rijden
5 campings af en nergens is plek. Dat is hier in Tirol altijd de ellende. En
wildkamperen mag niet.
Pas in Maria Alm, veel verder dan we van plan waren, vinden
we een camperplek bij een boerderij waar we nog bij passen. We worden
vriendelijk ontvangen, staan naast de geiten met uitzicht op de bergen. Er zijn
geen voorzieningen, behalve V&E maar er is wel een leuke speeltuin en een
beekje. Genoeg om 3 jongetjes heel blij te maken.
We grillen lekker buiten en stoken de boiler op om in de
camper te douchen. Dat doen we niet vaak, maar het gaat prima. Schoon, moe en vol van indrukken gaan we
allemaal laat naar bed. Wat een geweldige dag!
Woensdag 9 augustus
Bij het wakker worden is het zwaar bewolkt,
maar tijdens het ontbijt buiten klaart het al op. Eigenlijk zouden we vandaag
doorrijden. Twijfelend zetten we een extra kop koffie en als we die onder de
strakblauwe lucht opdrinken hakken we de knoop door. Wij pakken nog een
bergdagje mee.
We wandelen naar het centrum van Maria Alm waar we wat
broodjes halen en de stoeltjeslift naar Naturn nemen. Dat is niet zo hoog, maar
het heet een Erlebnisberg te zjjn, dus dat klinkt goed. Je kunt hier van alles
doen maar wij houden het bij wandelen.
Via de Walderlebnisweg wandelen we naar de Jufenalm. Dat is
officieel ruim een uur lopen, maar wij doen er veel langer over. Onderweg komen
we langs een klein klimparcours voor kinderen. Langs de route staan overal
informatieborden en opdrachtjes voor de kinderen. Halverwege komen we nog langs
een restaurantje met een geweldige splinternieuwe speeltuin en ligstoelen voor
de ouders.
De Jufenalm zelf is ook indrukwekkend. Hier zit een groot en
mooi restaurant met een prachtige
speeltuin, een klein wildparkje, je kunt er boogschieten en er vertrekken allerlei
MTB routes.
Hier gaan we lunchen. Daniel en ik delen samen een Jausen,
een plankje met allerlei soorten kaas, worst en brood. Beetje traditie als we
in de bergen zijn. We hebben prachtig zonnig en warm weer, schitterend
uitzicht, lekker eten en koud drinken. Dit is toch wel heel gaaf zo ongepland.
Helaas moeten we uiteindelijk wel weer terug. We hebben geen
retourkaartje voor de lift dus er wacht ons nog een flinke wandeling.
Gelukkig (en dat is ook de reden van de enkele reis) komen
we op de terugweg langs een paar hele grote glijbanen. Sommigen wel ca 50 m lang
en die snijden hele stukken route af. Dat maakt de lange wandeling toch nog
leuk.
Bij restaurant Postalm kopen we nog een ijsje want al ons
drinken is op en het is erg warm. Vanaf hier zijn we ook vrij vlot (hoewel via
een weide waarin een grote stier blijkt te staan) terug in Maria Alm. En dan
zijn we ook weer bijna thuis.
Alles bij elkaar hebben we wel ruim 8 km gelopen schatten
we in. En dat vrijwel zonder gemekker, zelfs van Jonathan op zijn korte
beentjes. We zijn wel moe nu. Maar de kinderen hebben toch nog energie over om
naar de speeltuin te gaan, pruimen te plukken en met de lieve oude campinghond te spelen.
We waren oorspronkelijk van plan om uit eten te gaan maar
daar hebben we geen zin meer in. Daniel haalt pizza op de fiets in het dorpje
en die eten we lekker op de camping op. Jonathan heeft een vriendinnetje en die twee zijn
onafscheidelijk. Ze lopen constant hand
in hand heen en weer en hij slooft zich enorm uit om indruk op haar te maken.
Zo schattig! Iedereen op de camping moet lachen om die twee.
Als de zon weg is koelt het snel af. Bovendien trekt het
dicht. Om half 11, als wij allang warm binnen zitten komt dan eindelijk de voor
de hele dag beloofde regen. Ook horen we het ver weg onweren. Het blijft wel
Oostenrijk tenslotte. Maar wij hebben onverwacht toch maar weer een heerlijke
dag cadeau gekregen!
Donderdag 10 en vrijdag 11 augustus
Tja, regen en rijden, dat is de samenvatting van deze dagen.
We vertrekken nog met aardig weer uit Maria Alm maar voordat we goed en wel de
grens over zijn bij Kufstein regent het al.
Het is druk, vakantieverkeer, wegwerkzaamheden, slecht weer…. Tegen 6 uur komen we aan in Heiningen, tussen Ulm en Stuttgart. De temperatuur is nog geen 10 graden…
Hier staan we op een mooie gratis camperplaats
bij een binnenzwembad. We gaan eerst eten bij de bistro en dan nemen we nog een
duik. Het eten is prima, grote porties en nette prijzen. Het zwembad stelt niet
veel voor maar er is een ondiep bad met een klein glijbaantje. De jongens
hebben dikke lol en Jonathan oefent nog even zonder bandjes.
Schoon en moe rollen we daarna in bed terwijl het doorregent.
Vrijdagochtend is het droog bij het opstaan. Het is wel koud
en we ontbijten binnen. Daarna vertrekken we voor weer een lange rit. Over het stuk tussen Karlsruhe en Ludwigshafen doen we 3 uur. Waardeloos! Die Duitse
snelwegen zijn echt een ramp. Kilometerslange wegwerkzaamheden waar niet
gewerkt wordt.
Om stipt 6 uur rijden we Zell aan de Moezel binnen. We vinden
een mooi camperplaatsje pal aan de rivier voor 7 euro. Prachtig uitzicht op de
stad. Via de voetgangersbrug lopen we naar het centrum waar we lekker pizza eten.
Intussen regent het alsmaar door.
Het is koud maar stug
blijven we 's avonds buiten zitten onder de luifel en een wollen deken. Onder
dekking van het donker leegt onze Belgische buurman zijn chemisch toilet in de
bosjes. Aso!
Het idee was om
zaterdag af te sluiten met een dagje pretpark in Klotten, maar niet met dit
weer.
Zaterdag 12 augustus
Het is droog bij het opstaan en we ontbijten buiten onder de
luifel. Maar al snel begint het weer te regenen. Klotten gaat het niet worden
vandaag.
We besluiten om maar naar huis te gaan. Morgen wordt het
beter en dan kunnen we daar in de achtertuin van profiteren i.p.v. dat we vandaag
rondhangen in de regen en morgen in de auto zitten.
Bij het wegrijden horen we een raar geluid en de auto gaat
steeds meer trillen. Uiteindelijk blijkt dat we van 1 wiel een bout verloren
zijn en er zitten er nog 2 los. Oeps. Daniel draait alles weer vast en we
rijden naar Wittlich in de hoop dat we daar een bout kunnen kopen. Helaas zijn
de meeste garages dicht en de enige die open is kan ons niet helpen. Volgens de
garage kunnen we met de resterende 4 bouten wel veilig naar huis rijden als we
onderweg regelmatig controleren of ze nog vast zitten.
Lekker dan….
Voorzichtig rijden we dan maar door. Het blijft pijpenstelen
regenen. Pas vlak voor Antwerpen wordt het droog. De zon breekt door en het
laatste stuk naar huis is het gewoon goed weer.
Thuis banen we ons een weg door de jungle van de voortuin en dan zit het er echt
op en rest ons het opruimen en schoonmaken van 3 resp. 4 weken vakantiepret.
Conclusie
Kroatië was nog net zo mooi als 2 jaar geleden. We waren vooraf bang dat het tegen zou vallen na onze goede ervaringen met de tent in 2015, maar dat was absoluut niet het geval. We kregen de ene na de andere prachtige staplek, hoewel we nergens gereserveerd hadden. Alleen in Seget viel het wat tegen, maar daar waren we normaal ook niet naar toe gegaan.
We willen zeker nog eens terug naar de regio tussen Sibenik en Primosten. De baaitjes daar waren zo ontzettend mooi, de zee zo intens blauw, heel idyllisch. Ook het eiland Pag was een echte aanrader. Aan de ene kant zo ruig en kaal, aan de andere kant prachtig groen, met een hele rustige zee en heel geschikt om te snorkelen.
We gaan proberen om een keer in de meivakantie twee weken naar Kroatië te gaan. Dan is de temperatuur wat prettiger om ook dingen te kunnen ondernemen. In de zomer is het gewoon te heet om iets anders te doen dan in of op het water te zijn. En er is zoveel moois te zien en te doen in het land, zoveel natuur en nationale parken, zoveel oude stadjes.
Aan het eind van onze vakantie twijfelen wij altijd tussen de keuze om in 1 of 2 hele lange ritten naar huis te rijden en zo lang mogelijk zo ver mogelijk weg te blijven of om in meerdere kortere etappes terug te rijden. Uiteindelijk hebben we ook nu weer voor de laatste optie gekozen en nog 3 hele mooie dagen in Oostenrijk doorgebracht. De bergen blijven ons altijd trekken, dus voor ons was dit de ideale oplossing. Over de terugrit vanuit Oostenrijk hebben we in totaal 3 dagen gedaan, dat had ook wel in 2 dagen gekund als we elke dag wat vroeger vertrokken waren en vooraf wat beter op de wegwerkzaamheden hadden gelet.
Deze vakantie was niet heel duur. Zelfs met de onverwachte kosten voor het vliegticket waren we veel goedkoper uit dan in voorgaande jaren. De besparing zit hem vooral in de overnachtingen. Waar het kon hebben we gratis of op relatief goedkope camperplaatsen gestaan. In Oostenrijk en Kroatië mag je niet wildkamperen, maar vooral in Oostenrijk zijn de laatste jaren veel camperplaatsen erbij gekomen. Dat is maar goed ook, gezien het feit dat de campings er vaak stampvol zitten en je zonder reservering moeilijk een plekje kunt vinden. Met de caravan en tent waren we de laatste jaren meestal gemiddeld E 35-E45 per nacht kwijt, met uitschieters tot boven de E 60 voor campings met wat meer voorzieningen. En dat wordt alleen maar meer wanneer de kinderen ouderen worden. Op camperplaatsen staan we variërend van gratis tot maximaal E 15 per nacht, dus dat scheelt enorm. Ook met kinderen zijn er leuke camperplaatsen te vinden, bijv. bij een zwembad of zoals in Maria Alm op een boerderij.
De campings in Kroatië zijn wel wat duurder, vooral als ze pal aan zee liggen. Maar de kwaliteit is dan ook best goed. Het sanitair was vrijwel overal dik in orde en inclusief, dus geen gedoe met muntjes. Wel was er vaak geen warm water meer na een uur of 6 's avonds. Met de temperaturen die wij hadden was dat geen straf overigens. Er was bijna nergens een speeltuin en we hebben ook geen zwembad gezien. Maar met de Adriatische Zee voor je deur, heb je die ook niet echt nodig natuurlijk.
Met een camper blijf je klussen. Deze vakantie is er een raampje gesneuveld, dat vervangen zal moeten worden. Er zit helaas een deuk in de tafel toen er een boek uit een kastje kwam vallen. De afdekplaat van de kookpitten is een beetje beschadigd geraakt, toen hij dichtviel terwijl 1 pit nog aan stond. We zijn een wielbout verloren. Gelukkig is het meeste niet heel duur, behalve dan dat raampje.
En zaterdagavond op de bank zaten we alweer te zinnen op mogelijkheden om er de komende tijd nog weekendjes op uit te kunnen trekken, dus die reparaties moeten maar snel uitgevoerd worden, zodat ons campertje weer klaar is voor het volgende avontuur!
Wat een heerlijke vakantie lijkt het me. We zijn aan het orienteren voor de zomervakantie 2018, we gaan jullie reisverslag hier zeker nog bij gebruiken!
BeantwoordenVerwijderen