Doorgaan naar hoofdcontent

Camperreis Frankrijk 16 juli 2016

Na het ontbijt dat voor de gelegenheid bestaat uit kant en klare pannenkoeken uit de vriezer die we in de koekenpan afbakken, vertrekken we naar de bushalte. Het is hier zo groots aangelegd dat je vanaf de parkeerplaatsen met gratis shuttlebussen naar Mont St. Michel kunt. De bussen rijden af en aan en zitten toch nog propvol.

Vol verwachting lopen we de laatste meters naar de stadspoorten. Het eiland ligt nu droog op een soort wad. Soms staat het hier helemaal onder water.

Binnen de muren ligt een prachtig gerestaureerd middeleeuws dorp. Er zijn nu vooral souvenirwinkels en restaurantjes te vinden. In de mensenmassa sjokken we voort, de steile klinkerpaadjes omhoog. Onverwacht lopen we nog een schoolkameraadje uit groep 2 tegen het lijf met zijn ouders. Grappig, tussen al die duizenden mensen bekenden zien.

We besluiten om ook de abdij de gaan bekijken. Dat kost 9 Euro pp. Gewapend met een Nederlandse routebeschrijving beklimmen we de honderden traptreden binnen in de enorme abdij. Al in het jaar 708 werd hier voor het eerst een heiligdom gevestigd ter ere van de aartsengel Michael. Vanaf begin jaren 1000 hebben benedictijner monniken het complex steeds verder uitgebouwd. Tot in de 19e eeuw is er aan doorgevoerd.  Nu wordt het allemaal gerestaureerd en geconserveerd.

Het is prachtig en indrukwekkend. Ik ben niet katholiek maar die monniken weten wel hoe ze mooie bouwwerken neer moeten zetten.

De kinderen lukt het zelfs vrij goed om een uur lang niet hardop te praten en nauwelijks te rennen of springen. Knap hoor, terwijl ze er het grootste deel van de tijd niet veel aan vinden.

Na deze overdosis cultuur lunchen we bij een van de kleine restaurantjes in het dorpje met crêpes en baguettes.

Daarna nemen we de bus terug naar P8, de camper parkeerplaats. Het is inmiddels weer stralend weer en behoorlijk warm.

Na een kort werkoverleg besluiten we om nog even een paar uur flink door te rijden om nog iets zuidelijker te komen. Onderweg lees ik achterin voor uit Sjakie en de chocoladefabriek. Dikke pret voor groot en klein.

Om 6 uur zijn we op de geplande plek van bestemming. Camping Le Patisseau in Pornic aan de kust, ten westen van Nantes. De camping is met 60 Euro per nacht absurd duur maar we hebben de kinderen een zwembad met glijbaan beloofd en dat heeft deze. Na al dat reizen hebben ze dat wel verdiend.

Om half 7 spartelen we allemaal in het buitenbad. Jonathan vermaakt zich enorm al billenschuivend in het peuterbad. Hij kan nog niet staan omdat het gips zijn been in een onhandige hoek houdt en hij het ook niet durft te proberen.

Om kwart voor 8 worden we het zwembad uitgestuurd omdat het gaat sluiten en gaan we kokkerellen. Lekker rijst met zalm, prei en tomaat. Het is nog steeds heerlijk warm. Ik schrijf dit om half 11 in mijn zomerjurkje buiten in het halfdonker.  Dat scheelt toch wel want tot gisteravond werd het ''s avonds altijd al vroeg fris. Vandaar onze keus om nog wat zuidelijker te gaan en met succes.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Route des Grandes Alpes

  Op donderdag 5 augustus is het eerst tijd voor hard werk: huis helemaal schoon achterlaten i.v.m. logees in onze vakantie, laatste werk afronden, camper inpakken. Aan het eind van de middag zijn we klaar voor vertrek en is het zover: tijd voor ons rondje Route des Grandes Alpes in Frankrijk. We zijn bepaald geen Frankofielen, dus we hopen er maar het beste van. De keus is dit jaar op Frankrijk gevallen, omdat Duitsland op het moment van ons vertrek ontzettend moeilijk doet over coronatesten bij kinderen die geen coronapaspoort hebben. En dat geldt voor onze jongste. Het geluks-/pechvogeltje is de enige bij ons thuis die nog geen corona gehad heeft, en heeft in de tijd dat het in ons gezin heerste zoveel teststokjes in zijn neus gehad, dat hij vanaf toen categorisch weigert om zich ooit nog te laten testen. Een kind met ruggengraat dus! En omdat wij hem groot gelijk geven, moeten we onze vakantie daar een beetje omheen plooien. Geen coronatesten dus om ergens naar toe te mogen. Fran

Zomer in Zweden

Zoals altijd ondergaan onze reisplannen op het allerlaatste moment een radicale wijziging. In plaats van naar Polen, Slowakije en het Tatragebergte, de enige plek in Europa waar het deze zomer al steady wekenlang regent, vertrekken we op een bloedhete vrijdagmiddag richting Zweden. Al jaren willen we deze kant op, maar steeds werden we tegengehouden door slecht weer of gebroken benen. Nu grijpen we onze kans. Het is er mooi weer, het ligt op de route aangezien we onze kinderen in Drenthe moeten ophalen en we gaan ervoor! Na een warme rit pikken we de jongens op in Hollandscheveld en dan rijden we door naar camping  Wilsumer Berge , net over de grens in Duitsland. Het is een gigantisch park, waar iemand met een auto ons onze plek wijst. Eigenlijk houden we hier niet zo van, maar vooruit, voor een nachtje overleven we het vast wel. Na de afgelopen droge weken is het gras hier kurkdroog, de hemel diepblauw en tussen de bossen en heuvels lijkt het alsof we al heel ver weg zijn. De

Zomervakantie 2023: Frankrijk, Zwitserland en Italië, dwars door de bergen

Le Roptai, Ardennen Een paar uur later dan gehoopt vertrekken weer thuis, met achterlating van een brandschoon gepoetst huis, richting ???? Om vrijwel direct aan te sluiten in de file naar het zuiden. Anderhalf uur later zijn we nog niet eens bij Dordrecht…. Het staat gewoon stil, echt stil…. Gelukkig rijden we daarna alsnog redelijk door. Uren later strijken we neer op camping Le Roptai in Ave-et-Auffe in de Ardennen. Toevallig staat er ook een klasgenootje van Jonathan op ons veld! We eten patat en hamburgers bij de camping snackbar. Het is een beetje oude boel , maar je ziet duidelijk dat ze het aan het opknappen zijn, nieuwe speeltuin en de kampeervelden en sanitair zijn dik in orde. Vooral veld D geeft mooi uitzicht, maar wij staan op E. Van Metz tot Moezel We ontbijten met wat spetters regen en zijn dan snel weer op weg. Het is gelukkig nog niet erg druk. Met brandend brandstoflampje bereikten we het eerste tankstation in Luxemburg, maar de wachttijden zijn zo lang, dat we no